| |
Απο την γη στο ουρανο βαζω σημαδια
αν θα περασεις απο'κει να μου το πεις
της μοναξιας μου τα πιο υσηχα σκοταδια
γιναν μαζι σου εφιαλτες της ζωης...
Σε μια στροφη παλιου σπασμενου δισκου
ειχα ακουσει πως αξιζει να πονας
τωρα μαθενω πια να ζω στον ιδιο ισκιο
και περπατω ξανα στα μερη που περνας....
Σ'εχω στο νου μου σαν μια μνημη κουρασμενη
καθε φορα σε φερνω λιγο πιο κοντα
μα παντα κατι στην ζωη μου λες συμβενει
και εξαφανιζεσαι και φευγεις μακρια....
Θα ειμ'εδω για να προσμενω μια σου λεξη
ενα σημαδι πως υπαρχης στη ζωη
μια ματια για να μπορεσει να ξεμπεξει
απο τα δυχτια του κενου μια αφορμι......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
