| |
άρχισε κήπος να φουντώνει η φυλακή
κρούωνται και σπάζουν οι αλυσίδες
λυτήρια σφιχτών δεσμών τούτη η χαραυγή
έδωκε λάμψη στις αραιές ελπίδες
Ω αντιφέγγισμα και δρόσος της πρωίας
ω ρόδισμα οριζόντων μακρυνών
στο αντίκρυσμα σας παρήγορη η όψη της βδελυγμίας
τα ομοιώματα πέφτουν νεκρά των σκοταδιών
καινούργια μέρα εμπρός σε νόμους ξένους
δεν είναι κύκλος μέγας δεν είναι αιώνας
μετεωρίζομαι έξαλλος, με ειρμούς και αίνους
κρεμιέμαι στο ταβάνι μην μ’εύρει ο χειμώνας
απροσδιόρστο το θάλπος και πέφτω χάμω
άντρας παράλυτος στα μ’αρμαρα παραδομένος
εγκόσμια η ανυπαρξία δεν ξέρω τι να κάμω
ποιος θα με ανασύρει,λυτρωτής ποθουμένος
διώχτη των καιρών τρέξε, δράμε μην αργοπορείς
μη δα νεκρός μα ζωντανός θα σε παινεύω
σε μέ λαχαίνει το απρόσιτο το φώς της μιάς αυγής
όχι δεν φεύγω ,επιτέλους την αντοχή μου ταλαντεύω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
