| |
| | Το τελευταίο αντίο |  | | | Ένα αγαπησιάρικο για την Κουτσουμπίτσα που ψοφάει για τέτοια | | |
Είχες ένα δάκρυ στη φωνή στο τελευταίο
αντίο,
μούπες να μείνω δε μπορώ, μη με ρωτάς
δεν θα σου πω
και στο λιμάνι σφύριζε του χωρισμού
το πλοίο.
Χάθηκες σ' άλλα λιμάνια και σε άλλους ουρανούς,
όμως έρχονται τα βράδια και μου λείπεις, με ακούς;
Άμα έπεσες σε μπόρα μ' αστραπές και κεραυνούς,
στείλε σήμα και θα τρέξω ,στείλε σήμα, με ακούς;
Αν σε βρήκε καταιγίδα και δε σού ΄μεινε φτερό
γύρνα να σου τα γιατρέψω ,δίπλα σου για να πετώ.
Είχα σπασμένη τη φωνή σαν
σ' αποχαιρετούσα
σού ΄πα πως θα σε αγαπώ, θα σε θυμάμαι
όσο ζω,
μα ήξερα πως δε μπορώ, άλλο να σε
κρατούσα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Μ.Ελμύρας
30-11-2017 @ 14:14 |
Έξοχο,φίλε μου Νέτα,τραγούδι!Θαυμάσια,υποδειγματική τεχνική και ροή συναισθημάτων!
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | Αρετη Ζ.
30-11-2017 @ 20:37 | Ο ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΣ ΑΠΌΧΩΡΙΣΜΌΣ! !!
ΘΑΥΜΆΣΙΟ! !! ::hug.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
30-11-2017 @ 21:10 | -Με το Μιχάλη μας ασφαλώς, με κάλυψε απόλυτα σου στέλνω δυο φιλιά. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | inokrini
30-11-2017 @ 21:20 | ::love.:: ::love.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
