| |
Κερί του ήλιου εθισμένο μου κορμί,
σαν πεφταστέρι στροβιλίζεσαι μονάχο.
Εσύ σε δάκρυ κατοικούσες ασημί
ενώ η άλλη σε χρυσό ετήσιο βράχο.
Βράχος που χόρτασε με ρούχα δανικά,
και μου βεβήλωσε το αίσθημα αγάπης.
Ήσαν τα κρίνα των ονείρων θελκτικά,
και ο πατέρας της ρουτίνας σου, σατράπης.
Με ραγισμένη την γροθιά της χαρμολύπης,
κοιτώ τ' αλόγιστα που φέρνει ο τροχός.
Δεν ήταν είπες ο έρωτας μου βαθυτύπης,
απλά ένα νούμερο της μοίρας ο μοχλός.
Έτσι διύλισα το νου σε κοροϊδία,
και έβαλα μέσ' την ομορφιά καθαρτικό.
Ήμουν μαζί σου μια ρωγμή στην ευωδία,
παρά μια ένωση ζωής με γιατρικό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
