| Σε ποιο ψέμα πούλησες την αλήθεια μου.
Και ως το τέρμα πλήγωσες την καρδιά.
Σε ποιό ξέφτι ξόδεψες τα παραμύθια σου.
Πλάτες ψάχνεις και δρας σαν μαχαιριά .
Δε μου αρκεί, δε μου αρκεί που είσαι εντυπωσιακή.
Αφού το εντός σου με σκουριά και σκόνη επιζεί.
Μη προσπαθείς πια να ντυθείς αποδεκτή.
Η ταμπέλα του μυαλού μου γράφει : "περιττή "
Ένα ναυάγιο είσαι πλέον στη δική μου ζωή.
Στην αγάπη πάντα το μίσος σου φοράς.
Και σ' επιθέσεις η φυγή σου ενεργή.
Ανοίγεις το στόμα σου και κεραυνούς ξυπνάς .
Τα "ναι" σου τ' ακούει μόνο η ενοχή
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|