| |
Μαζί επολεμήσαμε
Και ευθύς μετά την μάχη
Στα άτια τους ανέβηκαν
Γενναίες, δυνατές
μοιραiες ανυπότακτες
Περήφανες, ωραίες
Kαι αετίσιο βλέμμα
Ρίξανε σ΄εμας
Τους άθλιους μαχητές
Μαύρους και κακομούρηδες
Από τον καπνό της μάχης
Με ανάσες ψυχοστάλακτες
Και αίμα ποτάμι ιδρώτα
Τις είδαμε να λαμπουνε
Ξίφη και πανοπλίες
Βέλη φαρέτρα ο ώμος τους
Χρυσάφένια μάσκα μάτια
Να φεύγουνε στο σούρουπο
Για τόπους μακρυνούς.
-------------------
Και μες την νύχτα πήραμε
Δαυλούς και τα λυχνάρια
Τα ερείπια να φωτίσουμε
Και ψάχνοντας μες τους νεκρούς
Ψάχναμε και τα μάτια
Κείνων των μαυροφόρετων
Σκυμμένων γυναικών
Που πάνω στους νεκρούς
εψάχναν για σημάδια
................
Ξέραμε πώς δεν έφυγαν
οι αμαζόνες πέρα
τα άτια κουβαλούσανε
μόνον αρματωσιά
τα όπλα και τα δόρατα
κι αυτές κρυφτήκαν πίσω
και αντί το κράνος φόρεσαν
μαντήλι άγιου πένθους
αντί την πανοπλία τους
βάλαν χιτώνα μαυρο
να ψαχνουνε τα αδερφια τους
φίλους και αδερους
και αυτήν την χρυσοποίκιλτη
την μάσκα να τις κρύβει
την άλλαξαν και φόρεσαν
του δάκρυ τους λυγμούς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
