| |
| | σε έναν τόπο ξένο |  | | | "ΗΤΤΩ ΥΠΕΡ ΔΙΚΑΙΟΥ" λέγει το δελφικό παράγγελμα, που θα πεί εκουσίως να νικιέσαι απο το δικαιότερο | | |
[align=center][B][font=Palatino Linotype][color=navy]ξύπνησα σε έναν τόπο ξένο : σε τόπο ξένο με έφερε η αυγή
μοτέρια τη σιωπή φιμώνουν : τσιμέντα με χωρίζουν απ’τη γή
άλλο δέν έχω καταφύγιο : μόνο τον Κύριο να επικαλεσθώ
ξένος εδώ ο των πάντων Κύριος : κρυφίως στον Κύριο άς απευθυνθώ
εδώ οι απόδειξες δέν πιάνουν : ο κόσμος είναι καθενός το εγώ
εδώ του κόσμου κυβερνήτης : ο αφέντης του εγωισμού ο εξαποδώ
προς τί τα λόγια αφού και τα έργα : τίποτε να αποδείξουν δέν μπορούν
κι άν ηττηθούν απο το δίκαιο : λένε πως δέν μπορούν να νικηθούν[/align][/B]
(2017 καλοκαίρι - φθινόπωρο)
Του Προφήτη Ηλία η ιστορία, στην Αγία Γραφή γεγραμμένη, και όμως σχεδόν κανένας ορθόδοξος χριστιανός Έλληνας δέν την ξέρει.
Ποιές ήταν οι περιστάσεις στα χρόνια του Ηλία:
Ο Ισραηλίτης βασιλέας Αχαάβ νυμφεύθηκε την Ιεζάβελ που ήταν απο την Τύρο, την ισχυρότερη πόλη των Φοινίκων. Η Ιεζάβελ είναι το πιό κακό πρόσωπο μέσα σε ολόκληρη τη Βίβλο. Ακόμη και ο Κάιν ήταν λιγότερο κακός απο αυτήν. Η Ιεζάβελ ήταν ιέρεια της Αστάρτης, και ο βασιλέας Αχαάβ άφησε τον [johuwax] που κατα αποκάλυψη και παράδοση λάτρευαν οι Εβραίοι και λάτρευε τον Βααλ, καθώς έμαθε απο τους Φοίνικες.
Το όνομα Βααλ σήμαινε «κύριος, αφέντης» στα Φοινικικά. Στην πραγματικότητα ο Βααλ δέν είναι άλλος απο αυτόν που οι Ινδοί λατρεύουν με το όνομα Shiwa (και χίλια δυό ακόμη ονόματα, ή, για την ακρίβεια, 1008, οι Ινδοί έχουν συλλογή απο 1008 ονόματα του Shiwa), ο οποίος με τη σειράτου δέν είναι άλλος απο εκείνον που οι Πέρσες ονόμαζαν Ανγρα Μαϊνιου ή Αχριμάν, ή Αρειμάνιος, δηλαδή το πνεύμα της καταστροφής, το πνεύμα του φθόνου που φέρνει την καταστροφή μέσω της απάτης. Ο κάθε πολιτισμός είχε το δικότου όνομα για το πνεύμα της καταστροφής, τον άρχοντα των φθονερών δαιμονίων. Στην Αγία Γραφή λέγεται και Βεελζεβουλ που σήμαινε «άρχοντας των δαιμονίων», ακριβώς όπως το σανσκριτικό όνομα του Shiwa, «bhutesha» σημαίνει «των κακών δαιμονίων ο άρχοντας». Όσο για την Αστάρτη, δέν είναι άλλη απο την θεά που οι Ινδοί ονομάζουν Καλι, και η οποία δέν είναι άλλο παρα «η σύζυγος του Shiwa» που όπως εξηγούν «προσωποποιεί την δύναμήτου και την εκδήλωσήτου μέσα στον υλικό κόσμο»· και για να ακριβολογούμε, η θεά Καλι προσωποποιεί τα εξής: την πορνεία, γενικώς το άνομο σέξ, το κρέας ώς τροφή που προέρχεται απο φόνο και όχι απο θυσία, το αλκοόλ και πάσης φύσεως ναρκωτικές ουσίες (όπως το ganja, δηλαδή μαριχουάνα, που τιμούν οι λάτρεις του Shiwa), και τα πάσης φύσεως τυχερά παίγνια, κοινώς τζόγο. Δηλαδή σε αυτά τα πράγματα βασίζεται η δύναμη και η εκδήλωση του Shiwa στον υλικό κόσμο. Με άλλα λόγια, ο Shiwa είναι το πνεύμα του φθόνου που φέρνει το θάνατο μέσω της απάτης, ενώ η Αστάρτη είναι η δύναμη που αποκτά το πνεύμα του φθόνου απο τις μορφές αυτές του θανάτου που έρχονται στον κόσμο μέσω κάθε είδους απάτης.
Αυτής της Αστάρτης ιέρεια ήταν η Ιεζάβελ, και αυτού του Βααλ λάτρης ήταν ο Αχααβ. Που σημαίνει οτι προωθούσαν αυτή τη θρησκεία σε ολόκληρο το λαό του Ισραήλ, διώκοντας παράλληλα τη θρησκεία του [johuwax], του αληθινού Θεού.
Σε αυτές τις συνθήκες ο Ηλίας δέχθηκε την κλήση του Θεού να καταδικάσει δημόσια τη λατρεία του Βααλ και της Ασταρτης, κηρύσσοντας οτι εξ αιτίας αυτής της δαιμονολατρείας ο Θεός θα αποτρέψει τη βροχή στη χώρα του Ισραήλ και δέν θα έχει ούτε βροχή ούτε δρόσο για χρόνια, μέχρι που ο Ηλίας να ζητήσει απο τον Θεό να βρέξει. Φυσικά χωρίς βροχή τα πάντα ήταν καταδικασμένα σε μαρασμό, τα φυτά, τα χωράφια, τα ζώα και οι άνθρωποι.
Και αφού έκανε αυτή τη δημόσια δήλωση, ο Ηλίας έπειτα αποσύρθηκε απο τη δημοσιότητα. Το τί έκανε σε αυτό το διάστημα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, διαβάστετα στο βιβλίο Βασιλειών, κεφάλαιο 17.
Αφού κήρυξε στον βασιλέα και στον λαό αυτό το μήνυμα, ο Ηλίας αποσύρθηκε απο τη δημόσια ζωή, απο όλες τις πόλεις και τα χωριά και ζούσε κρυμμένος. (Κάποια περιστατικά αυτού του διαστήματος της φοβερής ανομβρίας είναι ιστορημένα στο βιβλίο Βασιλειών, κεφάλαιο 17. Τώρα θα μιλήσουμε για το κεφάλαιο 18).
Πέρασαν τρία χρόνια χωρίς ούτε βροχή ούτε δρόσο στο Ισραήλ, και ωστόσο ο βασιλιάς, η βασίλισσα και ο λαός δέν έλεγαν να μετανοήσουν, να αφήσουν τη λατρεία του Βααλ και της Αστάρτης και να γυρίσουν στη λατρεία του [johuwax]. Να σκεφτούμε επιπλέον οτι ο Βααλ ήταν αρμόδιος για τον ουρανό, αυτός υποτίθεται οτι όριζε τα καιρικά φαινόμενα. Ωστόσο, τρία χρόνια που προσεύχονταν και θυσίαζαν στον Βάαλ και στην Αστάρτη οι ηγέτες του Ισραήλ, οι θεότητες αυτές δέν μπόρεσαν να δώσουν μιά σταγόνα βροχής ή δρόσου. Και όμως η ηγεσία του Ισραήλ δέν μεταστρέφονταν να αφήσουν την δαιμονολατρεία και να προσκυνήσουν τον αληθινό Θεό. Βλέπετε, το να είσαι δαιμονολάτρης όταν έχεις κάποιο όφελος απο αυτό, ή όταν έχεις κάποια σημάδια που σου δείχνουν οτι οι δαίμονες έχουν μεγαλύτερη δύναμη απο το Θεό, μιά τέτοια δαιμονολατρεία έχει τη δικαιολογίατης. Εδώ όμως είχαν καθημερινά ζημία επι τρία χρόνια, και καθημερινά ζούσαν το θαύμα που έδειχνε οτι οι δαίμονες που λάτρευαν δέν μπορούσαν να δώσουν ούτε μιά σταγόνα νερό, και ωστόσο δέν έλεγαν να γυρίσουν στο Θεό – έστω και για δοκιμή! Έτσι ήταν τότε, και έτσι είναι ώς σήμερα οι δαιμονολάτρες. Είναι σταθερότατα πιστοί στο δικότους «θεό», δέν το κουνάνε με τίποτα απο τη δικήτους πίστη. Την ίδια ώρα που με κάθε ύπουλο μέσο προσπαθούν να υποσκάψουν την πίστη προς το Θεό, διότι ο Θεός δέν κάνει θαύματα, δέν δίνει σημάδια, δέν παραβιάζει τους νόμους της φύσης, δέν αφανίζει τους εχθρούςτου, δέν δέν δέν… - οι ίδιοι ωστόσο είναι ακλόνητοι στο δικότους «θεό» και στη δικήτους πίστη – που η δικήτους πίστη είναι ακριβώς αυτός ο αλύγιστος εγωισμός που δέν μπορεί να παραδεχθεί ποτέ οτι έχει άδικο – και αυτό ακριβώς είναι το όπλο, το μόνο όπλο, με το οποίο φτάσανε να κυβερνούν τον κόσμο. Ακόμη και άν ο Θεός τους θανατώνει με φρικτούς πόνους, αυτοί και την ώρα που θανατώνονται, λένε «ο δικόςμας θεός νικά». Φανταστείτε τέτοια σταθερότητα να είχανε οι χριστιανοί στον αληθινό Θεό, τουλάχιστον οι ποιμαίνοντες την Εκκλησία!
Αφού πέρασαν 3 χρόνια αφόρητης ανομβρίας στο Ισραήλ, ο Ηλίας δέχθηκε ξανά μήνυμα απο τον [johuwax], τον αληθινό Θεό: Τώρα πήγαινε και παρουσιάσου στον βασιλέα Αχααβ και σε όλο τον λαό του Ισραήλ, και εγώ θα κάνω να βρέξει.
Ο Ηλίας σηκώθηκε και πήγαινε να συναντήσει τον βασιλέα Αχααβ. Στο δρόμο που πήγαινε, συνάντησε τον Αβδιου. Ο Αβδιου ήταν οικονόμος του βασιλέα, σάν υπουργός των οικονομικών με σημερινούς όρους, και ήταν καλός άνθρωπος. Πρωτύτερα, όταν η βασίλισσα Ιεζάβελ κατεδίωκε τους προφήτες του Θεού, γύρευε να τους θανατώσει, ο Αβδιου μάζεψε 100 προφήτες του Θεού και τους έκρυψε σε δύο σπήλαια, όπου κατοικούσαν για να γλυτώσουν, και εκεί τους έδινε ψωμί και νερό για να ζήσουν. Αυτός ο Αβδιου λοιπόν υπηρετούσε τον βασιλέα Αχααβ. Τώρα, ο βασιλέας μαζί με τον Αβδιου βγήκαν για να αναζητήσουν χορτάρι. Μοίρασαν τον τόπο, ο ίδιος ο βασιλέας με τη συνοδείατου πήγε στο ένα μέρος για να αναζητήσει, ενώ ο Αβδιου αναζητούσε στο άλλο μέρος, μήπως βρούν έστω ελάχιστο χλωρό χορτάρι, σε κάποια ξεχασμένη πηγή ίσως που να μήν είχε ολότελα στερέψει, για να συντηρήσουν στη ζωή τα άλογα, τα μουλάρια, και τα άλλα ζώα.
Εκεί που έψαχνε ο Αβδιου, βλέπει μπροστάτου τον Ηλία. –Εσύ είσαι ο Ηλίας, ή βλέπω καμιά οπτασία; - Ναί, εγώ είμαι, και να πάς να πείς στον βασιλιά να έρθει να με συναντήσει. – Τί αμαρτία έκανα για να με βάλεις να πώς τέτοιο πράγμα στον βασιλιά; Εδώ ο βασιλιάς σε ψάχνει παντού σε όλη τη χώρα να σε βρεί για να σε σκοτώσει, πηγαίνει σε κάθε χωριό και ζητάει να σε παραδώσουνε, και όταν του λένε οτι δέν ξέρουν πού είσαι, τους καταριέται βαριά και τους απειλεί με θάνατο, επειδή τάχα σε κρύβουν. Και τώρα εσύ μου λές να πώ οτι σε βρήκα; Και άν έρθει και δέν σε βρεί εδώ, εγώ τί θα γίνω;
Τότε ο Ηλίας ορκίστηκε λέγοντας «[haj johuwax]», που σημαίνει «ζεί ο [johuwax]», δηλαδή: άν είναι αλήθεια οτι ζεί ο [johuwax], τότε είναι εξίσου αλήθεια οτι εγώ θα μείνω εδώ για να έρθει να με συναντήσει ο βασιλιάς. Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος όρκος των Εβραίων (που ήταν υποχρεωμένοι απο τον ιερό νόμοτους να αποφεύγουν να ξεστομίσουν το όνομα του Θεού άσκοπα. Αφού ο Ηλίας ορκίστηκε στο όνομα του [johuwax], ήταν ο ιερότερος όρκος). Και με αυτόν τον όρκο ο Αβδιου πείσθηκε και πήγε ειδοποίησε τον βασιλέα Αχααβ να συναντήσει τον Ηλία· έτσι και έγινε.
Βλέπει τον Ηλία ο βασιλέας Αχααβ και λέει: «εσύ είσαι λοιπόν που χαλάς ολόκληρο το λαό και τη χώρα του Ισραήλ;».
Έτσι σκέφτονται πάντοτε οι λάτρεις των δαιμόνων. Όταν κάτι δέν πάει όπως το θέλουν, δέν λένε ποτέ «ο Θεός μας στέκεται εμπόδιο». Λένε «ο τάδε φταίει, και είναι μόνο άνθρωπος». Δέν θέλουν να ομολογήσουν οτι όλοι οι άνθρωποι και όλα τα όντα του κόσμου λειτουργούν μόνο ώς υπηρέτες του Θεού, εφόσον λειτουργούν φυσιολογικά. Όσοι λειτουργούν διεστραμμένα, λειτουργούν ώς υπηρέτες του φθονερού πνεύματος. Αυτοί όμως αρνούνται οτι ο Θεός έχει οποιαδήποτε δύναμη. Επομένως, ό,τι συμβαίνει, δέν συμβαίνει [κατα τη γνώμητους] ούτε απο το Θεό ούτε απο του Θεού τη δύναμη, αλλα συμβαίνει απο το εγώ του ενός και του άλλου, διότι κατ’ αυτούς δέν υπάρχει άλλη δύναμη εκτός απο το εγώ των ανθρώπων, και τον άρχοντα αυτού του εγωισμού που είναι ο θεός που λατρεύουν. Και κατα συνέπεια, όποτε κάτι τους εναντιώνεται, ψάχνουν να βρούν ποιός άνθρωπος φταίει, και να τον χτυπήσουν. Και δικαιολογούνται οτι δέν κάνουν τίποτε άδικο, διότι άν είναι άδικο και ο Θεός του δικαίου έχει δύναμη, θα εμποδίσει την πράξητους. Με αυτό το σκεπτικό ο πρώτος φονιάς ο Κάιν δολοφόνησε τον αδερφότου. Με το ίδιο σκεπτικό στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος θεωρούσαν φταίχτη τον Μακρυγιάννη που δέν γίνονταν όλα τα σατανικά σχέδιάτους όπως τα ήθελαν. Με το ίδιο σκεπτικό πάντοτε χτυπούν τους λάτρεις και υπηρέτες του Θεού, και με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό σταύρωσαν τον Θεό επειδή παρουσιάστηκε με μορφή ανθρώπου.
Ο Ηλίας, φυσικά, απάντησε: «δέν χαλάω εγώ το Ισραήλ, εσύ και όλο το σπιτικόσου χαλάει το Ισραήλ, διότι άφησες τον [johuwax] και ακολούθησες τους Βααλ».
Προσέξτε πόσο διαστραμμένα είναι τα λόγια και η σκέψη των σατανιστών, απο τα παλιά χρόνια, και στα χρόνια του Χριστού και μέχρι σήμερα. Όταν η ζωή, η απτή πραγματικότητα τους εναντιώνεται επειδή ακολουθούν τον κακό δρόμο, δέν κάθονται να σκεφθούν «βρε μήπως κάτι κάνω λάθος; μήπως η θρησκείαμου είναι αντίθετη απο το σωστό; μήπως ο θεός που λατρεύω δέν είναι ο πραγματικός Θεός; μήπως ο θεός που λατρεύω δέν είναι παντοδύναμος, μήπως δέν είναι πραγματικά ευεργετικός ακόμη και για εμάς που τον υπηρετούμε; μήπως ο αληθινός Θεός είναι ισχυρότερος απο το δικόμας θεό; μήπως όλη αυτή η αναποδιά στη ζωήμας έρχεται απο τον αληθινό Θεό, επειδή του εναντιωνόμαστε; μήπως αυτή η αναποδιά έρχεται απο τον δικόμας θεό, αφού αυτός είναι ο φθονερός, ο καταστροφικός, ο απατεώνας; ή μήπως απλώς το κακό μας έρχεται απο τις ίδιες τις πράξειςμας, είναι το ‘κάρμα’ που οι ίδιοι πράττουμε και γυρίζει φυσικά εναντίονμας;». Όχι, δέν σκέφτονται έτσι· αλλα τί σκέφτονται; «ο τάδε φταίει και είναι μόνο άνθρωπος, αυτόν να χτυπήσουμε». Ο Ηλίας με δυό λόγια ξεσκέπασε αυτήν την πρόστυχη σκέψη: «δέν χαλάω εγώ το Ισραήλ, εσύ και όλο το σπιτικόσου χαλάει το Ισραήλ, διότι άφησες τον [johuwax] και ακολούθησες τους Βααλ». Αυτή είναι η αιτία όλου του κακού που γίνεται στον κόσμο: η διαμάχη του AhuraMazda, του μόνου αληθινού Θεού, εναντίον του AnghraMainyu που είναι το απατηλό πνεύμα του φθόνου. Ό,τι κακό συμβαίνει, είναι εξαιτίας του AnghraMainyu μέσω των υπηρετώντου. Και ό,τι καλό συμβαίνει, είναι διότι ο Θεός φράζει το δρόμο του φθονερού πνεύματος και των υπηρετώντου. Αυτή ήταν όλη η απλή αλήθεια: «δέν χαλάω εγώ το Ισραήλ, εσύ και όλο το σπιτικόσου χαλάει το Ισραήλ, διότι άφησες τον [johuwax] και ακολούθησες τους Βααλ».
Και ο Ηλίας ήξερε οτι ο βασιλιάς δέν ήταν διατεθειμένος να δεχθεί αυτήν την αλήθεια, αλλα οτι και ο λαός ακόμη δέν ήταν πρόθυμος να δεχθεί την αλήθεια και να επιστρέψει στο Θεό. Γι’ αυτό, σάν είπε αυτόν το λόγο στον βασιλέα, έπειτα στράφηκε ίσια στο λαό και τους λέει: «κι εσείς, μέχρι πότε θα μπαλατζαίρνετε; Μέχρι πότε θα είστε ανάμεσα σε δύο γνώμες; Πάρτε την απόφασήσας: Άν πραγματικός Θεός είναι ο [johuwax], να λατρεύετε τον [johuwax] και άν πραγματικός Θεός είναι ο Βάαλ, [ή ο AnghraMainyu, ο Ahriman κατα τους Πέρσες, ο Shiwa κατα τους Ινδούς, ο Loki κατα τους Σκανδιναυούς, ή όπως αλλιώς θέλετε πείτετον, το ίδιο είναι], άν λοιπόν Θεός είναι ο Βάαλ, τότε να υπηρετείτε τον Βάαλ». Σε αυτά τα τόσο λογικά λόγια, ο λαός του Ισραήλ δέν απάντησε τίποτε, δέν είπε κίχ. Τί ήθελε να πεί αυτή η σιωπή; Σάν να λέγανε, «αδερφέ καλά τα λές, αλλα δέν έχουμε καμιά απόδειξη οτι πραγματικός Θεός είναι ο [johuwax] για να λατρεύουμε μόνο εκείνον, που αυτό θέλεις εσύ. Απο την άλλη βέβαια, ούτε για τον Βάαλ έχουμε απόδειξη οτι είναι ο πραγματικός παντοδύναμος Θεός. Επομένως, άσεμας να μπαλατζαίρνουμε και να μήν ξέρουμε ποιόν Θεό να λατρέψουμε, άσεμας να μή λατρεύουμε κανέναν, ή να λατρεύουμε καί τους δύο. Άσε να το παίξουμε αγνωστικιστές».
Ο Ηλίας καλά κατάλαβε το νόημα της σιωπήςτους, και συνέχισε το λόγοτου: «Λοιπόν ακούστε, θα κάνουμε ένα πείραμα, θα βάλουμε τους δύο αντίπαλους να ξεκαθαρίσουν το λογαριασμό. Θα φέρετε δύο ταύρους, θα τους σφάξετε και θα τους βάλετε στα θυσιαστήρια: έναν ταύρο στο θυσιαστήριο του Βάαλ και έναν ταύρο στο θυσιαστήριο του [johuwax], και θα ζητήσουμε απο τον Βάαλ και απο τον [johuwax] να ανάψουν τη φωτιά της θυσίας. Όποιος ανάψει τη φωτιά της θυσίας του ταύρου, αυτός είναι Θεός». Ο κόσμος τότε ομόφωνα απάντησε: «τώρα μίλησες πάρα πολύ σωστά». Ο Ηλίας ζήτησε: «φέρτε εσείς τους δύο ταύρους, αφού μόνο εσείς έχετε τα μέσα. Εγώ έχω μείνει μονώτατος, μόνο εγώ έχω μείνει απο τους προφήτες-ιερείς του [johuwax], ενώ οι προφήτες-ιερείς του Βάαλ είναι 450, και άλλοι 400 οι προφήτες-ιερείς της Αστάρτης τους οποίους καθημερινά τραπεζώνει και ταΐζει η Ιεζάβελ».
[Τί γίνανε λοιπόν οι εκατό προφήτες ιερείς του [johuwax] που είχε προστατέψει ο Αβδιου, ο οικονόμος του βασιλέα; Φαίνεται πως δέν κατάφερε να τους κρύψει για πολύ, τους βρήκαν και τους εξόντωσαν, διότι αυτό κάνουν οι υπηρέτες του Βάαλ και όπως αλλιώς λέγεται].
Το μεγάλο αυτό πείραμα ήταν η πράξη μιάς θυσίας. Το πρώτο μέρος της θυσίας ήταν η σφαγή των ταύρων, με τέτοιο τρόπο ωστε το αίματους να ρεύσει και να απορροφηθεί απο τη γή. Το δεύτερο μέρος της θυσίας ήταν η καύση ορισμένων μερών του ζώου, ή η καύση ολόκληρου του ζώου, όταν πρόκειται για ολοκαύτωμα. Ο Ηλίας λοιπόν έσφαξε τον ένα ταύρο για τον [johuwax] και οι ιερείς του Βάαλ έσφαξαν τον άλλο ταύρο για τον Βάαλ και έβαλαν τον ταύρο πάνω στα ξύλα που έστρωσαν με τάξη πάνω στο βωμό του Βάαλ. Ο Ηλίας επισκεύασε και συγύρισε τον βωμό του [johuwax] που ήταν παρατημένος και ερειπωμένος, έστησε στη θέσητους τις 12 μεγάλες πέτρες που αποτελούσαν το βωμό, μία πέτρα για κάθε μιά φυλή του Ισραήλ. Έστρωσε και τα ξύλα και έβαλαν επάνω τον σφαγμένο ταύρο.
Αυτός που καταναλώνει τις προσφορές των θυσιών είναι ο αληθινός Θεός μέσω των στοιχείων της φύσεως. Μέσω της γής πίνει το αίμα, μέσω του αέρα λαμβάνει την ευωδία, αλλα το κυριότερο μέσο με το οποίο αναλίσκει ο Θεός τις προσφορές των θυσιών, σε όλες τις θυσίες του Θεού, είναι η φωτιά. Θανάτωση ζώου ή φυτού χωρίς καύση και αποτέφρωση της προσφοράς στη φωτιά, δέν είναι θυσία, είναι φόνος.
Εδώ οφείλεται όλη η δύναμη των φθονερών και απατηλών δαιμονίων: κάθε τί που πεθαίνει και σαπίζει γίνεται τροφή των δαιμονίων. Μέσω της σήψης τρέφονται τα δαιμόνια. Η σήψη παράγει απαίσια οσμή. Όπου απαίσια οσμή, εκεί είναι τα δαιμόνια. Αντιθέτως, κάθε τί που καίγεται, γίνεται τροφή του Θεού και όλων των αγαθών πνευμάτων. Η σάρκα που καίγεται ευωδιάζει, καθώς και κάθε τί που καίγεται χωρίς μαύρο καπνό, ευωδιάζει. Όπου ευωδία, εκεί τα αγαθά πνεύματα που εκπροσωπούν το Θεό. Όταν η θυσία γίνεται σωστά, τίποτε δέν σήπεται, τίποτε δέν βρωμάει. Η φωτιά αναλώνει την τροφή που προσφέρεται στο Θεό και σκορπίζει ευωδία. Έτσι προλαμβάνεται η σήψη, προλαμβάνεται ο θάνατος που θα έτρεφε τους δαίμονες, και ενδυναμώνονται τα αγαθά πνεύματα που υπηρετούν το Θεό. Η θυσία δέν είναι φόνος, αλλα προλαμβάνει τον θάνατο: στέλνει την ψυχή του θύματος άμεσα στον χώρο των αγαθών πνευμάτων όπου υπάρχει μόνο γνώση και ευτυχία, ωστε η ψυχήτου να μή γνωρίσει ούτε την αγωνία ούτε το σκοτάδι του θανάτου, ενώ το σώμα του θύματος αναλώνεται απο τον Θεό. Όσο αφήσει η φωτιά, το αναλίσκουν οι άνθρωποι, έτσι λαμβάνουν τα υπολείμματα της θυσίας μέσω των οποίων λαμβάνουν την ευλογία του Θεού που εκδηλώνεται ώς ευτυχία στον κόσμο. Αυτήν ακριβώς την εγκόσμια ευτυχία που φθόνησε ο Κάιν και πάντοτε φθονούν οι απόγονοίτου.
Η γή ήπιε το αίμα των θυσιασμένων ταύρων, μέσω της γής το ήπιε ο Θεός. Αλλα ποιός είναι ο Θεός; οι ιερείς του Βάαλ έλεγαν οτι Θεός είναι ο Βάαλ. Ο Ηλίας έλεγε οτι Θεός είναι ο [johuwax]. Γι’ αυτό, έπρεπε ο ίδιος ο Θεός να παρουσιασθεί με τη μορφή της φωτιάς και να αναλώσει τον ταύρο, για να αποδείξει οτι είναι πραγματικός Θεός. Γι’ αυτό και κατα την πρόταση του Ηλία δέν άναψαν την φωτιά, αλλα άρχισαν να επικαλούνται τον Βάαλ να ανάψει τη φωτιά και μέσω αυτής να αναλώσει τον θυσιαζόμενο ταύρο. Και επικαλούνταν ξανά και ξανά, απο το πρωί ώς το απόγευμα, αλλά, ούτε φωνή ούτε ακρόασις. Απο αυτό βγήκε η παροιμία, ούτε φωνή ούτε ακρόασις, καμιά ανταπόκριση απο τον Βάαλ. Σάν μεσημέριασε, ο Ηλίας άρχισε και τους δούλευε κιόλας τους ιερείς του Βάαλ: «φωνάζετε πιό δυνατά, γιατί σάν Θεός που είναι, μπορεί να είναι απασχολημένος σε κάποια σύσκεψη, ή μπορεί να ταξιδεύει, ή μπορεί και να κοιμάται, οπότε πρέπει να τον ξυπνήσετε, προσπαθήστε περισσότερο, βάλτε τα δυνατάσας». Οι ιερείς του Βάαλ δέν μπορούσαν να απαντήσουν στο δούλεμα, παρα μόνο εντείνοντας τις προσπάθειέςτους και τις φωνέςτους. Μέχρι που άρχισαν να χτυπούν τα σώματατους με σπαθιά και λόγχες, ώσπου να τρέχει το αίματους – πράγμα που έκαμναν κάθε φορά που έπρεπε να βάλουν τα μεγάλα μέσα, αυτό ήταν το μεγαλύτερο μέσο της θρησκείαςτους, να χτυπούν τους εαυτούςτους μέχρι που να τρέχει το αίματους. Αλλα και πάλι δέν υπήρξε καμιά ανταπόκριση.
Τότε πήγε πιά απόγευμα και ο Ηλίας τους λέει: «φτάνει τόσο που προσπαθήσατε, ώρα να επικαλεσθώ και εγώ τον [johuwax]». Και πρίν επικαλεσθεί τον Θεό ζήτησε απο τους άλλους να χύσουν τέσσερις κουβάδες νερό πάνω στο σφάγιο και στα ξύλα της θυσία, και ξανά και ξανά, σύνολο τρείς φορές χύσανε απο τέσσερις κουβάδες νερό, σύνολο 12 κουβάδες νερό και καταμουσκέψανε τα ξύλα της θυσίας. Τότε η Ηλίας μίλησε στο Θεό, λίγα λόγια και καλά: «[johuwax] Θεέμου, Θεέ των προγόνωνμας, σήμερα κάνε όλος ο κόσμος να δεί οτι εσύ είσαι Θεός παντοκράτωρ του ουρανού και της γής και οτι εγώ είμαι δικόςσου υπηρέτης και όλα όσα κάνω είναι κατα το δικόσου πρόσταγμα. Άκουσέμε, [johuwax], άκουσέμε, για να μάθουν οι πάντες οτι εσύ, [johuwax], είσαι ο κύριος του παντός και οτι έστρεψες τις καρδιές των ανθρώπων στην αλήθεια». Και μόλις είπε αυτήν την ευχή, αμέσως έπεσε φωτιά απο τον ουρανό και κατέκαυσε τα ξύλα, αποτέφρωσε τον θυσιασμένο ταύρο, έκαψε και τις πέτρες ακόμα, και έγλειψε, εξάτμισε δηλαδή, το νερό που είχε μαζευτεί στην τάφρο γύρω απο το βωμό. Τότε όλος ο κόσμος αναφώνησε: Ο [johuwax] είναι Θεός! Μόνο ο [johuwax] είναι Θεός! Και πιάσανε τους προφήτες του Βααλ και τους σφάξανε, δέν ξέφυγε κανένας. Ο λαός του Ισραήλ γύρισε στη θρησκεία του [johuwax].
Και έπειτα απο λίγο, ο Θεός έδωσε άφθονη βροχή στη γή του Ισραήλ, που δέν είχε ούτε βροχή ούτε δρόσο για τρία συνεχόμενα χρόνια.
Λοιπόν, δέν σας έφτανε το θαύμα που ζούσατε επι τρία χρόνια, που ξεραινόταν η γή και ο Βααλ, που τον λατρεύατε ώς θεό του ουρανού, δέν μπορούσε να δώσει βροχή μιά σταγόνα, διότι ο αληθινός Θεός τον εμπόδιζε! Θέλατε κι άλλο θαύμα, μεγάλο και άμεσο; Ορίστε! τώρα είδατε με τα μάτιασας ποιός είναι ο αληθινός Θεός, αυτός που πάντοτε λαμβάνει τις προσφορές των θυσιών.
Και απο τότε θα περιμέναμε όχι μόνο ο λαός του Ισραήλ αλλα και όλη η οικουμένη να λατρεύει τον μόνο αληθινό Θεό, τον [johuwax], αυτόν που οι Πέρσες λάτρευαν με το όνομα AhuraMazda και οι Ινδοί με το όνομα “Visnu” ή “Hari”.
Ο λαός του Ισραήλ είδε και πίστεψε. Ο βασιλέας Αχααβ τί έκανε; Δέν είπε ούτε ναί ούτε όχι. Αυτός δέν εξαρτιόταν απο αυτά που έβλεπε ούτε απο αυτά που ο λαός ασπαζόταν. Ο βασιλέας Αχααβ εξαρτιόταν μόνο απο την γυναίκατου την Ιεζάβελ, τί θα έλεγε εκείνη. Της είπε λοιπόν τί έκανε ο Ηλίας, και η Ιεζάβελ πώς αντέδρασε; Έστειλε αμέσως αγγελιαφόρο με μήνυμα στον Ηλία και έλεγε: «άν ζούν οι θεοί που λατρεύω, θα κάνω σε σένα ό,τι έκανες στους προφήτες του Βααλ!». Και έβαλε να αναζητούν παντού να πιάσουν τον Ηλία για να τον θανατώσουν. Και στο πλευρό του Ηλία δέν έμενε κανείς, δέν υπήρχε κανείς να τον υπερασπισθεί, παρα μόνο οι άγγελοι του Θεού. Τί άλλο μπορούσε να γίνει λοιπόν για να μεταστραφούν ο βασιλιάς και η βασίλισσα απο την σατανολατρεία; Ο βασιλιάς, είπαμε, εξαρτόταν απο τη βασίλισσα. Πώς εκείνη θα μπορούσε να μεταστραφεί; Ό,τι και να γινόταν, εκείνη δέν θα μεταστρεφόταν. Διότι, αυτή είναι η λατρεία του Βααλ και της Αστάρτης, αυτός είναι με άλλα λόγια ο σατανισμός: είναι λατρεία του εγωισμού. Όχι θαύματα να δείς, αλλα και ο Θεός αυτοπροσώπως να σε πολεμά και να σε νικά και να σε σκοτώνει ακόμα, εσύ να μήν υποχωρείς απο την εγωιστικήσου θέση, να μήν παραδέχεσαι του άλλου το δίκαιο, να μήν παραδέχεσαι για σωστό ή για αληθινό τίποτε άλλο εκτός απο το δικόσου. Αλήθεια, οι ιερείς του Βααλ όταν είδαν το θαύμα της θυσίας μεταστράφηκαν; Άραγε είπαν και αυτοί: «Ο [johuwax] είναι Θεός! Μόνο ο [johuwax] είναι Θεός!»; Μήπως είπαν: «απο τώρα δέν θα είμαστε πιά ιερείς του Βααλ, απο τώρα θα είμαστε ιερείς του [johuwax], θα είμαστε κάτω απο τις οδηγίες του Ηλία, και δίνουμε τον πιό μεγάλομας όρκο, να θανατωθούμε άν προδώσουμε τον [johuwax]»; Είπαν τέτοιο πράγμα; Προφανώς όχι. Τους πήραν να τους σφάξουν και αυτοί ακόμα μέναν ακλόνητοι στη δικήτους πίστη. Δέν υπήρχε καμιά άλλη λύση παρα να θανατωθούν, άν όχι για τιμωρίατους, πάντως για να πάψουν να πλανούν τον λαό. Και το ίδιο έπρεπε να γίνει με την Ιεζάβελ και τους προφήτες-ιερείς της Αστάρτης τους οποίους καθημερινά τραπέζωνε. Διότι, δέν είναι να πείς δικαίωματους να προσκυνούν ό,τι θέλουν, άρα και να προσκυνούν το σατανά και τη δύναμητου. Άν ήταν αυτό, δέν θα τους θανάτωνε κανείς, για να ζούν και να τυραννιούνται χωρίς καμιά χαρά όπως συμβαίνει με όλους τους εκπροσώπους του σατανά όταν δέν μπορούν να κλέψουν. Διότι είναι καταραμένοι απο τα χρόνια του Κάιν οι εκπρόσωποι του σατανά να μή μπορούν να ζήσουν απο τη γή, να μήν έχουν σταθερό τόπο κατοικίας, να ζούν πάντα με τον φόβο και τον στεναγμό: μόνο με την κλεψιά και τη ζητιανιά μπορούν και επιβιώνουν. Ωστόσο, έπρεπε και η Ιεζάβελ να θανατωθεί και οι 400 ιερείς της Αστάρτης, διότι όσο ζούσαν απαγόρευαν τη λατρεία του αληθινού Θεού και εξόντωναν τους λάτρεις του Θεού, όλους τους τίμιους ανθρώπους, και πλανούσαν όλη την οικουμένη και δέν έκαναν τίποτε άλλο παρα να δένουν με μαύρη μαγεία την οικουμένη στην πλάνη, στο θάνατο και στη δουλεία. Δικήτους θρησκεία είναι η μαγεία, και δικήτους ελευθερία είναι η δουλεία όλης της οικουμένης.
Και αυτά τί μας διδάσκουν; Μήν περιμένει κανένας αφελής οτι οι αντίχριστοι άνθρωποι θα γυρίσουν με το μέρος τους Θεού άν δούν θαύματα. Κανένα θαύμα δέν ήταν ούτε είναι δυνατόν να τους μεταπείσει. Μήπως άν φανεί στον ουρανό κανένας σταυρός θα πούνε οτι ο Χριστός ξανάρχεται; Όχι βέβαια. Θα πούν οτι είναι κάποιο φυσικό φαινόμενο, ή οτι είναι κάποιο τρίκ.
Μήπως άν δούν να παραβιάζονται οι νόμοι της φύσης θα πούν: «τώρα μάλιστα, βλέπουμε οτι υπάρχει Θεός»!; Όχι βέβαια. Οι νόμοι της φύσεως δέν παραβιάζονται απο κανέναν. Όσα θαύματα γίνονται, γίνονται μέσω των φυσικών νόμων, και όχι καταργόντας τους φυσικούς νόμους. Ακόμη κι άν υποθέσουμε το αδύνατον, οτι κάπου καταλύονται οι φυσικοί νόμοι, αυτό θα κάνει τους αντίχριστους να πιστέψουν στο Χριστό; Βεβαίως όχι. Άν δούν να καταλύεται ο φυσικός νόμος, θα πούν: «η κατάλυση των φυσικών νόμων δέν είναι αδύνατη, άρα λοιπόν και η κατάλυση των φυσικών νόμων είναι κάτι πραγματοποιήσιμο, και επομένως φυσικό, και επομένως δέν αποδεικνύει την ύπαρξη κανενός Θεού».
Και γι’ αυτόν το λόγο, γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον επιζητεί, και σημείον ου δοθήσεται αυτηι, ει μη μόνον το σημείον Ιωνά του προφήτου, που βγήκε ζωντανός απο τη κήτος την μεθεπόμενη μέρα.
Γι’ αυτόν το λόγο, «η ζωη εν τάφω κατετέθης Χριστέ και αγγέλων στρατιαί εξεπλήσσοντο, συγκατάβασιν δοξάζοντες την σην». Το σχέδιο του Θεού δέν ήταν να μεταστρέψει την ανθρωπότητα δείχνοντας έναν Χριστό νικητή, που ενώ προσπαθούν να τον σταυρώσουν, αυτός ξεκαρφώνεται και τους αρχίζει στις μπουνιές όλους όπως ο Μπλέκ ολόκληρο λόχο Εγγλέζων στα κόμικς. Και ύστερα ξερριζώνει τον σταυρό και κοπανάει με εκείνον ολόκληρη στρατιά. Άραγε, άν το έκανε αυτό θα πίστευαν όλοι στον Χριστό; Θα είχε δημιουργηθεί η χριστιανική θρησκεία; Όχι. Μόνο θα λέγανε οτι μιά παρέα αλήτες είχανε πολύ μεγάλη δύναμη μιά φορά εκει πέρα, όπως ο κόκορας ο σφαγμένος που σάν τον βάλανε στην κατσαρόλα να βράζει πετάχτηκε έξω απο την κατσαρόλα, κάνανε και κάτι μάγια, και τώρα εκείνη η τσογλανοπαρέα λένε οτι είναι γιός του Θεού και θέλει να κυβερνήσει όλο τον κόσμο. Κάτι τέτοια θα λέγανε. Δέν ήταν τέτοιο το θαύμα που ήθελε να δείξει ο Θεός. Άλλο θαύμα θέλησε να δείξει: οτι γίνομαι άνθρωπος και υφίσταμαι τον φυσικό νόμο στα δικάσας άνομα χέρια, επειδή μένω πιστός στην αληθινή θρησκεία, στη λατρεία του Θεού που ενσαρκώνω, αυτό είναι το μεγαλύτερο θαύμα που έχω να σας δείξω, λέγει ο Κύριος. Αυτό είναι και το μαχαίρι με το οποίο θα σας ξεχωρίσω τους φίλουςμου απο τους εχθρούςμου. Έτσι ξεχωρίζω το σιτάρι απο το άχυρο. Έτσι ξεχωρίζω το αληθινό χρυσάφι απο το κίβδηλο, λέγει Κύριος.
Και τώρα θα σας πώ μιά φορά που σκεφτόμουν αυτά τα λόγια «Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης Χριστέ, καὶ Ἀγγέλων στρατιαὶ ἐξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι τήν σήν», και έλεγα απο μέσαμου «άκου πού φτάσανε οι απατεώνες οι παπάδες, να λένε οτι τάχα στρατιές αγγέλων είχε να τον γλυτώσουνε, αλλα αυτός δέν τις χρησιμοποιούσε. Με λίγα λόγια, την ανημπόρια την κάνανε υψηλή αρετή, την θυματοποίηση την ονομάσανε νίκη. Αλλα και τόσο χοντρά ψέματα; Είναι δυνατόν να τα λέει κανείς και να περιμένει να τον πιστέψουνε; Και όμως αυτά λένε!». Αυτά τα πράγματα σκεφτόμουν, και τότε εκείνη την ώρα ακούω απο το παράθυρο κάτω στο δρόμο έναν μπάρμπα που παραμιλούσε, περπατούσε και μιλούσε μόνοςτου. Τον είχα δεί και άλλες φορές, πάντα έτσι έκαμνε, περπατούσε κοίταζε και μιλούσε στον εαυτότου, και ό,τι έλεγε έβγαινε προφητικό. Στάθηκα λοιπόν τότε, εκεί που σκεφτόμουν τις «χοντρές απατεωνιές» περι αγγέλων στρατιαί, και αφουγκράσθηκα τί έλεγε εκείνος ο μπάρμπας καθώς μιλούσε στον εαυτότου, έλεγε λοιπόν, επαναλαμβάνοντας όλο το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια, «είσαι στρατός εσύ, δυνατός, ισχυρός, είσαι στρατιά ισχυρή, ανίκητη, είσαι στρατός ο πιό δυνατός που υπάρχει…». Φαντάζεστε την έκπληξημου σάν τον άκουσα πάνω σ’ εκείνα που σκεφτόμουν! Λοιπόν αυτός ο μπάρμπας δέν μιλούσε στον εαυτότου· στο Θεό μιλούσε, και τα έλεγε με ήχο, όχι ας πούμε ψιθυριστά, και τα έλεγε και τα ξανάλεγε, για να ακούσω και εγώ και να κρίνω.
Κρίνετε κι εσείς. Άν είστε πραγματικά Χριστιανοί, οποιουδήποτε δόγματος ή και αίρεσης ακόμη Χριστιανοί, μή γίνεστε σάν τους σταυρωτήδες που κοροϊδεύανε «άν είσαι πραγματικά ο υιός του Θεού, κατέβα απο το σταυρό, και τότε θα πιστέψουμε σε σένα». Ψεύτες ήταν και ψέματα λέγανε, δέν επρόκειτο να πιστέψουν σε αυτόν άν κατέβαινε απο το σταυρό. Όμως, επειδή υπέμεινε και τον σταυρό και τον τάφο, τώρα όλοι η οικουμένη πιστεύει σε αυτόν, άν όχι ώς Θεό και Βασιλέα, πάντως όλοι οι τίμιοι άνθρωποι πιστεύουν σε αυτόν τουλάχιστον ώς κήρυκα του Θεού. Και όσοι είμαστε πραγματικά Χριστιανοί, τον πιστεύουμε ώς Θεό και Βασιλέα.
«Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ;» Συντάσσομαι.
«Συνετάξω τῷ Χριστῷ;» Συνεταξάμην.
«Καὶ πιστεύεις αὐτῷ;» «Πιστεύω αὐτῷ ὡς βασιλεῖ καὶ Θεῷ».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | το καλό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι καλό· το κακό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι κακό. | | | |
|
inokrini
08-12-2017 @ 00:02 | προς τί τα λόγια αφού και τα έργα : τίποτε να αποδείξουν δέν μπορούν
κι άν ηττηθούν απο το δίκαιο : λένε πως δέν μπορούν να νικηθούν ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
