| |
Να 'χω μετάλλια, να' χω για να λέω
Χρυσά, αργυρά, μα ψεύτικα μεταλλια.
Οι συλλογές η μια μετά την άλλη.
Ποιήματα να 'χω για να λέω.
Κι ύστερα να ακουστούν οι καγχασμοί μου.
Για τα νωθρά, θαμπά μετάλλια μου.
Που απένειμα μονάχος στον εαυτό μου.
Σε ένα κυνήγι δόξας κι απληστίας.
Τον τίτλο του ποιητή να μου αποδίδουν.
Κι ας γράψω μόνο ένα "καλημέρα"
Φτωχό μου πνεύμα, μαύρε μου καθρέφτη.
Δεν γίνεσαι ποιητής στην κατηφόρα.
Θέλει τροφή και σκέψη και ζωή.
Να ζήσω απλά, αυτό και τίποτα άλλο.
Να 'χω μετάλλια, να' χω για να λέω.
Μα κάθε λέξη είναι και μια ανάσα.
Ένας λυγμός που βγαίνει μες στη νύχτα.
Παραπονιέται, κλαίει σα μωρό.
Και με ρωτά "τι με έφερες δω χάμω;"
" Τι με έγραψες μπροστά να με μοστράρεις; "
Οι λέξεις στίχο - στίχο πάνε αντάμα.
Με τη σειρά τους γράφουν την ποινή μου.
Έμπνευση να μην έχω για να λέω.
Γ. Σ. Αλεξάνδρου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
