| |
Με σκέψεις λίγο αναρχικές και λίγο βολεμένες
Βγήκα μια βόλτα βραδινή στης πόλης τις αρένες
Τη μια κοιτούσα, θαύμαζα φανταχτερές κυρίες
Την άλλη πέτρα έψαχνα να ρίξω τζαμαρίες
Σ’ ένα καφέ πανάκριβο παράγγειλα εσπρέσσο
Μια φάλτσα σοβαρότητα κοιτούσα να βολέψω
Σαν τις αρχαίες τις φυλές τριγύρω οι θαμώνες
Οι Αθηναίοι δεν άλλαξαν μέσα απ΄τους αιώνες.
Κι όσο κι αν μοιάζαν όμοιοι στα ρούχα τα κλισέ τους
Και φώναζε το μέσα μου άστους, αγνόησέ τους
Όλο και κρυφοάκουγα τις γύρω συζητήσεις
Φτηνές, πολυεπίπεδες μωρίες κι εκτιμήσεις.
Πλήρωσα, βγήκα, σύρθηκα σ΄υπόγειο ποτείο
Ηθοποιός παράταιρος με φέρσιμο αστείο
Εκεί που όλοι γελούσανε και λίκνιζαν το σώμα
Εργολαβία πήρα εγώ το μάτι και το πιώμα.
Και κει κατα τις τέσσερις γεμάτος απο φάσεις
Είπα μεγάλε βρες ταξί, σπίτι να πας ν΄αράξεις
Κι άσε στους άλλους τη ζωή που ξέρουν και τη ζούνε
Και σένα δυο ταινίες νουάρ ως την αυγή σου αρκούνε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
