| |
Δεν πα να φύγεις !
Δεν ήσουν κτήμα μου (σαν ένα ποίημα μου),
μα όλα μου τά ‘δινες, να τα γευτώ
κι ήσουν το θύμα μου και το ‘χω κρίμα μου
κι αν με παράτησες, ήταν σωστό.
Άλλα σου έλεγα, κι άλλα επέλεγα
ποτέ δεν έδωσα λογαριασμό
και όσα έκανα, πάλι τα ξέκανα
σαν να σου πάσχιζα τον μαρασμό.
Κι εσύ με φρόντιζες, κι ούτε που βόγγηζες
μ’ είχες σαν ίνδαλμα και σαν Θεό
μ’ άν με ΛΕΩΝτιζες, θα μ’ εξακόντιζες
-δεν είχα τίποτα το στερεό-.
Πόσο σε πλάνεψα και σε αγγάρεψα
σαν υποχείριο εφεδρικό,
νωρίς σε κλάδεψα και σου ορφάνεψα
κάθε σου όραμα ονειρικό.
Τώρα με άφησες, αφού ψηλάφισες
κι είδες πως όντως, λείπει η καρδιά,
μα ούτε νοιάζομαι, δεν σε χρειάζομαι,
θα ‘χω μια άλλη, σε μια βραδιά !
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
