Μοιάζουν όλα τόσο μακρινά μα είναι τόσο έντονα
εικόνες που τριγυρνούνασταμάτητα κάθε νυχτιά
χείλη π'ακόμη καρτερούν τη γεύση του φιλιού σου
τ'άρωμα της κολώνιας σου αισθητό στα κατωσέντονα
ας χάρισε η πηνελιά του χρόνου απόχρωση σταχτιά
νότες των αγαπημένων μας τραγουδιών στο πιάνο
και με το τζάκι αναμμένο να στήνουν οι φλόγες χορό
οι γιορτές φάνταζαν παραμυθένιες στα λαμπερά τους
σήμερα χωμένη στις αναμνήσεις παριστάνω το ζητιάνο
ακόμη και στην αντανάκλαση του καθρέφτη εσέ θωρώ
αργά τα βήματα οδηγούν στα σκαλοπάτια του χθές ....
καθισμένοι μπροστά στο τζάκι με τα ποτήρια μας γεμάτα
τα μάτια μας γυάλιζαν απο της ευτυχίας το χάρισμα....
κάναμε χάζι στου Δεκέμβρη το χιόνι που ήταν ασταθές
αγκαλιασμένοι μετρούσαμε τις χιονονιφάδες στη στράτα
πάλι Δεκέμβρης ,μα μοναχικός και χωρίς καμμιά ουσία
όλα μοιάζουν απλά και συνηθισμένα, διαδικασία εορτών
ακόμη κι οι φλόγες στο τζάκι κρατούν κάποια ισσοροπία
λείπει ο σπινθήρας της αγάπης κι η αγνότητα της καρδιάς
δίνουμε ευχές με το στόμα και μόνο ,χάσαμε τη σημασία....
οι περισσότεροι αρκέστηκαν στο στολισμό των πορτών .
