|
| Τις μου πταίει ? | | | Τις μου πταίει ?
Της σκέψης το δάκρυ πικρό / στο μάγουλο ρέει
ποτάμι μιας λάβας, μικρό / τα χείλη μου καίει,
ατέλειωτες μνήμες πονούν / το βλέμμα θολώνουν
σκληρά την καρδιά μου δονούν / και τοίχους υψώνουν.
Βαθιά αλμυρή χαρακιά / το κάθε μου νεύμα
οργώνει και σπέρνει φρικιά / που σβήσουν το πνεύμα,
σπορά μιας κακιάς εποχής / φυτρώνει και πάλι
καρπούς μιας παλιάς ενοχής / να δρέψει στη ζάλη.
[I] Πώς θα ‘θελα να ‘μουνα νιος / να νιώσω μια στάλα
σωστά πώς ορίζουν το βιός / με όνειρα άλλα,
ας ήμουνα λίγο σοφός / σε μία μου κρίση
να λουζόταν, ίσως, στο φως / η κάθε μου λύση.[/I]
Μ’ αλίμονο, κάθε στιγμή / υπήρξα χυδαίος
νομίζοντας πως με πυγμή / θα ήμουν ωραίος,
θεώρησα δήθεν σωστό / πως είχα τις χάρες
απίθανα σε ποσοστό / να φέρνω εξάρες.
Μα όμως η μοίρα ορθή / φροντίζει για όλους
και μοίρασε σαν παρακμή / τους δίκαιους ρόλους
κι εγώ πού ‘μουν πάντα μπροστά / να είμαι ρετάλι
με λόγια κι αυτά λιγοστά / κι απέραντο χάλι...
[I] Τι έφταιξε κι είμαι σαθρός ; / ποια μοίρα με δέρνει ;
και άραγε ποιος ο εχθρός / για ό,τι με σέρνει ;
Αχ ! έφτασ’ η ώρα να πω / που σπάνια λέω
πως κλαίω για ό,τι αγαπώ / (κι εγώ μόνο φταίω !..) ..[/I]
-.-
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν ! | | |
|
ΒΥΡΩΝ 18-12-2017 @ 20:16 | ::rock.:: ::hug.:: ::theos.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ 18-12-2017 @ 21:35 | Όλοι καλέ μου φίλε κλαίμε πιότερο για ότι αγαπάμε πιο πολύ, τι θα είμαστε άλλωστε αν δεν χτυπάγαμε τον εαυτό μας κάτω, αν δεν αναρωτιόμαστε, αν δεν ψάχναμε,αν δεν μετρούσαμε τις χαρακιές μας, αν δεν μαζεύαμε τα κομμάτια μας....μεγάλα συναισθήματα μπορούμε να δώσουμε μόνο αν....νιώσαμε τον εαυτό μας, εχθρό μας...και βάλαμε ένα λιθαράκι, να τον κάνουμε λίγο καλύτερο, την αγάπη μου. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Μαρία Χ. 19-12-2017 @ 12:26 | " Αχ ! έφτασ’ η ώρα να πω / που σπάνια λέω
πως κλαίω για ό,τι αγαπώ / (κι εγώ μόνο φταίω !..) .."
Οι σπάνιες παραδοχές μας είναι η κινητήριος δύναμη για να προχωράμε... ::up.:: ::kiss.:: ::love.:: | | inokrini 19-12-2017 @ 23:38 | Μα όμως η μοίρα ορθή / φροντίζει για όλους
και μοίρασε σαν παρακμή / τους δίκαιους ρόλους
κι εγώ πού ‘μουν πάντα μπροστά / να είμαι ρετάλι
με λόγια κι αυτά λιγοστά / κι απέραντο χάλι... ::up.:: ::up.:: | | liontari73 20-12-2017 @ 01:49 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|