| |
Είναι ένα τούνελ η φιγούρα της αφής,
μέσα στις τρίκλινες πορείες του ονείρου.
Ο δισταγμός του χωρισμού μας κατηφής,
σαν σκορπισμένες συνταγές εκ του προχείρου.
Είναι η θάλασσα απάνθισμα αυλών,
που σαν ηχούν φεγγοβολά δικαιοσύνη.
Είδες την μοίρα μας βουβή προ των πυλών,
και στο κελάηδισμα πληγών, εγκυμοσύνη.
Ήταν τα φώτα της ευμάρειας κλειστά,
σαν γιορτινές πυγολαμπίδες αμαρτίας.
Έδωσα θάρρος στο μηδέν χρωματιστά,
κι εσύ στο άπειρο γροθιά αυθαιρεσίας.
Ήταν η άρνηση τοτέμ της εποχής,
και η βιτρίνα της κακίας αβαείο.
Μπόλιασα μ' έρωτα το είναι μου εξαρχής,
κι εσύ με θάνατο της πίστης το πτυχίο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
