Ένα τραγούδι για τους καιρούς που 'χουν αλλάξει
Μια μελωδία που ραΐζει την ψυχή
Να συντροφεύει την καρδιά προτού χαράξει
Μέσα απ' το όνειρο κρυφά να γεννηθεί
Σπαθί κρατάει στο χέρι η αλήθεια
Που πολεμάει της αγάπης τους καημούς
Χέρι με χέρι η ζωή με τη συνήθεια
Πώς να αλλάξω τους δικούς μου τους καιρούς
Φεγγάρι φόρα τη λαμπερή σου πανοπλία
Ρίξε στη μάχη όλη την ομορφιά σου
Μες στη θάλασσα που κολυμπούν τα πλοία
Ρίξε την σκούρα χρυσαφένια άγκυρα σου
Κι έτσι η νύχτα όπως σου κλέβει τις αγάπες
Κι αθιβολές στον άνεμο σκορπίζει
Φτιάξε ξανά του ουρανού τους χάρτες
Και ακούμπα στη σιωπή σου που δακρύζει
στο ακρογιάλι καθώς λικνίζεται η ζωή μου
η νύχτα μοιάζει με μέρα πιο χλομή
Πριν να χαράξει ας φωτίσει τη ψυχή μου
Τούτη η παράξενη του Ιούλη ανατολή
