| |
Δεν θυμάμαι τι 'ναι γέλιο
η αγάπη πέθανε,
η καρδιά έχει πετρώσει
κι η ελπίδα πάγωσε
Δεν προσμένω πια το αύριο,
φίλος με τη μοναξιά
μόνος σ' ένα άδειο δωμάτιο,
δε ζητώ παρηγοριά
Τώρα τις νύχτες έρημος στο στρώμα,
τριγυρνώντας ξαγρυπνώ
το νυχτοπούλι κελαηδά ακόμα,
σ' ένα άδειο σπιτικό
Ξέχασα 'κείνες τις μέρες,
ήσουν όνειρο τρελό
που ξαγρύπναγε τους πόθους
αλλά ήταν ψεύτικο
Δεν περνάω απ' τα στέκια
όλα εκείνα τα γνωστά,
φαίνονται βουβά και κρύα,
μοιάζουν τόσο μακρινά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
