| |
[align=center][B][I]Σιωπηλή διαμαρτυρία
~~~
Εκ των κλασμένων μου ονείρων και πατημένων ψευδαισθήσεων
κάνω απόψε σιωπηλή διαμαρτυρία..
για όλα εκείνα τα ανήκουστα που βολοδέρνανε στο ασυνείδητο
γι΄ αυτό κι οι λέξεις που θα πω θα ΄ναι ατόφιες και ένρινες
σαν πετριές στη γλώσσα..
(..τι κρίμα ρε γαμώτο, να μην έχω μια γραφομηχανή
να μου βγαίνει και το νεύρο με το ΄ντιν-ντιν-ντιν΄
να χτυπάω έτσι αλόγιστα τα πλήκτρα..)
..μισή κλανιά για τ΄ όνειρο που μου το κλέψανε
μισή ζωή που την σπατάλησα σε ψευδαισθήσεις
-μισός εγώ, μισή εσύ- κι όλοι μαζί ένα μισό απ΄ το ολόκληρο
μισή κι η τούρτα στο ψυγείο..
κι αυτό το ποίημα -νεανική μου ανάμνηση- να μου το σημειώσεις κάπου
πριν να λήξει η αξία του
τουλάχιστον να το κρατήσουν στην επόμενη ζωή για την αποφυγή
του ανεκπλήρωτου ..
βρέχει απόψε παγωμένες σταγονίτσες
που πέφτουν πάνω σε θλιμμένα πρόσωπα με σκυθρωπά προσωπεία
και μοιάζουν σα να πλησιάζουν τα Χριστούγεννα ένα πράγμα..
ψηλάφισα το στήθος σου και είδα να εξέχει
μία καρδιά σαν ένας όγκος κακοήθης
-λες; να πλησιάζει έτσι η θνησιμότητά μας;-
και πάνω απ΄ τα φτερά σου ένα φωτοστέφανο!
για δες, σου έγραψα και ποίημα, μικρό σκατό!
λες και σε γέννησα εγώ..
Μα ναι! Εγώ σ΄ έχω γεννήσει..
εγώ ξεκίνησα την ευτυχία σου, τα όνειρα και τη ζωή σου
κι εγώ τη διέκοψα
για να τη συνεχίσεις με τον δικό σου πάντα τρόπο..
Ξέρεις; εκεί που συναντώνται οι μπουγάδες μας
και με ένα περίεργο τρόπο συγκρούονται τα εσώρουχά μας
-ενίοτε και τα εσώψυχα-
όταν απαντώνται με τρόπον ΄ρητορικόν΄
-΄βάλε πέντε κιλά γαρδένιες κυρ-Στέφανε, θα το κάψουμε απόψε..΄
Όλοι οι μόνοι μαζεμένοι, μ΄ αδειανές τις τσέπες, διηγούνται ιστορίες
κι έχουνε στήσει πηγαδάκι έξω απ΄ την πλατεία
κι εγώ ψηλάφισα το στήθος σου κάτω απ΄ τις παγωμένες στάλες
να σου ζεστάνω την καρδιά..
-που είσαι; μ΄ ακούς; ..παγώσαμε!
Δε βγαίνει ούτε ένα άναρχο φωνήεν..
Και τα ΄λεγα! Θα ψυχρανθούμε..
τόσο που φτάσαμε να μοιάζουμε παγάκια
και μέσα στο πιοτό, πιωμένων τεντιμπόηδων, να κολυμπάμε
έχοντας γίνει μια σκιά μες το βρακί τους..
(..να σου γαμήσω! Σε μία γραφομηχανή, θα βάραγα αυτήν αντί γι΄ αυτούς!)
Σου έγραψα και ποίημα, μικρό σκατό
γαμήθηκαν οι λέξεις και αλλάξανε πορεία..
πλέον το ρήμα ΄Αγαπώ΄ το βρίσκεις μοναχά χωμένο σε μια γευστική καπότα
όπως το ρήμα ΄λατρεύω΄ σε μια τούρτα σοκολάτα βουτηγμένο
και το ρήμα ΄ερωτεύομαι΄ να έχει παραδόξως πέντε εραστές ταυτόχρονα !
Εκ των κλασμένων μου ονείρων και πατημένων ψευδαισθήσεων
κάνω απόψε σιωπηλή διαμαρτυρία..
-αλλάξανε οι εποχές και οι καιροί-
και πλέον σου γαμάω την ψυχολογία από απόσταση μεγάλη
με τα κουμπάκια του πληκτρολογίου μου
κι εσύ, να με διαβάζεις από μιαν άγνωστη χώρα μακριά και να με σκέφτεσαι
-νικήθηκαν οι αγάπες και οι έρωτες τόσο άδοξα-
που ξέχασε ο ιστορικός να μας συμπεριλάβει στη βιβλιογραφία
δυο άγνωστοι, σ΄ ένα αχανές μπουρδέλο..
Θε μου, τι μαλακίες λέμε κάθε μέρα ο ένας στον άλλον;
Μας έφαγε η ευγένεια, ο ευπρεπισμός και οι γαμίκουλες..
τούτη η χώρα γέμισε με ανείπωτα στα χείλη !
-να βγει έτσι απρόσμενα το ασυνείδητο και να προτάξει τα βυζιά του!-
Μολόγα την αλήθεια ΡΕ! Μολόγα την αλήθεια..
-που είσαι; μ΄ ακούς; ..παγώσαμε!
δε βγαίνει ούτε ένα άναρχο φωνήεν..
Και τα ΄λεγα! Θα ψυχρανθούμε..
Γιώργος_Κ (23-12-2017)
[align=center][B][I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
