| |
Όταν ήμουν μικρό παιδί
Είχα μια πρόταση.. "καλή"
Ν' αλλάξω - λέει - της ζωής το πεπρωμένο
Μα δεν μου βγήκε σε καλό
Δεν ζούσα κάθε μου λεπτό
Το παντελόνι μου δεν ήταν λερωμένο...
Όλα τα άλλα τα παιδιά
Έβλεπα μες στη γειτονιά
Μήλα να παίζουνε.. πεντόβολα.. σχοινάκι
Κι εγώ.. αντί για το κρυφτό
Έψαχνα κάπου να κρυφτώ
Να μην με βρει της δυστυχίας το σαράκι...
Σχολείο, τσάντα και ποδιά
Και τέρμα η ανεμελιά
Την σοβαρότητα μου δίδαξαν της θλίψης
Έψαχνα μια ζεστή φωλιά
Αφού δεν έβγαζα μιλιά
Η στερημένη μου ψυχή να μην με πνίξει...
Πήρα τα ζώα αγκαλιά
Στους στίχους έδωσα μιλιά
Έψαξα κάθε ομορφιά μέσα στη φύση
Κι είδα για πρώτη μου φορά
Πως το "σωστό" δεν μ' αφορά
Από τα γράμματά μου έβγαλα τη στίξη...
Τόνιζα ό,τι ήθελα εγώ
Μόνο ό,τι ήταν αγαθό
Και η καρδιά από χαρά αναρριγούσε
Φύτευα σπόρους στην πρασσιά
Σκόρπιζα γύρω γιασεμιά
Κι ο κόσμος όλος - νόμιζα - θα μ' αγαπούσε...
Μα ξάφνου ξέσπασε κακό
Σαν είδαν πως το ιδανικό
Για μένα ήτανε μια σκέψη.. μία πράξη
Μία κουβέντα αληθινή
Μια χειραψία ταπεινή
Όλο τον κόσμο που μπορούσε να αλλάξει...
Και μία μέρα σκοτεινή
Με τράβηξαν από τ' αυτί
Και με χαστούκισαν στ' αθώο μάγουλό μου
Μα τότε μ' έπιασε οργή
Με μία κίνηση γοργή
Έσπασα κάθε μου σιωπή
Κι είπα πως βρήκα τώρα πια τον εαυτό μου !...
Έκλεισα πόρτες.. στεγανά
Φόρεσα ρούχα πορφυρά
Πήρα τη μοίρα μοναχή στα δυο μου χέρια
Με πανοπλία την ψυχή
Έδινα μάχη σθεναρή
Κάθε που πρότασσαν εμπρός μου τα μαχαίρια...
Κι έτσι πορεύομαι λοιπόν
Με μέλλον και με παρελθόν
Ζώντας το σήμερα κάθε λεπτό και ώρα
Κι ας με κεράσαν οι δειλοί
Ξύδι μονάχα και χολή
Τους συγχωρώ.. και ζω μονάχα για το τώρα...
2-10-2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
