| |
Κάτω απ’ το κρεβάτι μου είναι κουλουριασμένο,
φίδι τυφλό, μαυρόφιδο κι είναι δασκαλεμένο.
Τα όνειρα μου οσφρίζεται κι ανοίγει η όρεξή του,
πάνω μου κουλουριάζεται με όλη τη δύναμή του.
Όλα τα ωραία του μυαλού μπροστά μου καταπίνει
και δεν μπορώ να κουνηθώ, παράλυτο μ’ αφήνει.
Ψυχή μου δώσ'μου δύναμη τα όνειρα να σώσω,
ξέρω πως κι αν δεν γίνουνε δεν θα το μετανιώσω.
Έχει τα μάτια κάτασπρα το βλέμμα παγωμένο
και μου το λέει χωρίς μιλιά με θέλει πεθαμένο.
Λίγο πριν το ξημέρωμα τα απομεινάρια παίρνει,
τα βάζει στην κρυψώνα του και δεν τα ξαναφέρνει.
Υπήρχαν κάποτε όνειρα μα είναι τσακισμένα,
μέσα σε μια φιδοφωλιά είναι καλά κρυμμένα.
Ψυχή μου δώσ'μου δύναμη τα όνειρα να σώσω,
ξέρω πως κι αν δεν γίνουνε δεν θα το μετανιώσω.
Περιπλανιέμαι εδώ κι εκεί μέσα σε κόσμο τόσο
εκείνο το μαυρόφιδο μήπως ξανανταμώσω.
Παρόλο που με πόνεσε, ίσως μου μαρτυρήσει
τί απέγιναν τα όνειρα ή που τα έχει κρύψει.
Ξέρω πως κάπου βρίσκεται η ελπίδα μασημένη
και φίδι άλλο στη ζωή κάπου με περιμένει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
