| |
Λιγο λιγο
η κλεψυδρα του πονου
τα δαρκρυα αφηνει να πεσουν στο κενο.
Χωρις πατο το κανατι
της λυπης
χυνει μεσα
τα νερα της νεοτητας
αφηνοντας τα να αστραφτουν
σε μια ξεχασμενη ανασα
σε ενα διεγραμμενο ονειρο
μιας λευκης νυχτας.
Στιγμιαια απολαυση
αλλα η ζωη αδιεξοδο
σαν κισσος
μπλεκεται στα αδυτα
του υποσυνειδητου
και εκει οι σκεψεις
ανομολογητες βρισκουν καταφυγειο
κατω απο το σκεπαστρο
της πραγματικοτητας.
Θελω
Πρεπει
ομως η λογικη πιο δυνατη
κραταει τα ηνια.
Για ποσο:
Πρεπει
να μην λυγισω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
