Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132752 Τραγούδια, 271245 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στον φίλο που δεν είναι πια…
 


Κοιμάσαι πλέον-
Ήσυχα,
σαν ένα δέντρο που το έπλυνε η βροχή·
Από τον ύπνο σου ακούγονται θυμιάματα και μια παραπονεμένη θύελλα που δεν μπόρεσε ποτέ να ξεσπάσει-
Ψιθυρίζεις
και σαν ένα κλάμα ακούγεται που καλύπτει τις φωνούλες των πουλιών·
Κάπου είσαι που σε χάνω και παραξενεύομαι
που ξέρω τις αλήθειες σου πριν ακόμα ο θάνατος σ’ αφήσει να υπαγορεύσεις..


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Άηχος
02-01-2018 @ 10:27
Κράτα τον στην μνήμη σου για να τον ακούς να σου μιλά.
Όμορφη η γραφή σου!
::xmas.::
**Ηώς**
02-01-2018 @ 15:43
::angel.:: «οι άνθρωποι φεύγουν, όταν τους λησμονάμε»
εξαιρετική αφιέρωση!
νικολακοπουλος θανάσης
02-01-2018 @ 16:52
::up.:: ::rol.:: ::theos.::
Oλύμπιος-Θεός
02-01-2018 @ 17:59
::angel.:: ::angel.:: ::angel.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
02-01-2018 @ 22:24
Αλήθεια φίλε μου..όταν τους λησμονούμε, όπως γράφει η Φωτεινή μας, να είσαι καλά, Γεωργία. ::love.:: ::love.:: ::love.::
inokrini
03-01-2018 @ 20:14
::angel.:: ::angel.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο