| |
Λέν' πως παλιά ο Έρωτας
αγάπησε μια νύμφη
απάνω απ' του Ταϋγετου
το πέτρινο καστρί
μα εκείνη ήταν του Διός
η πολυαγαπημένη
η νύμφη η πολυπόθητη
του πρώτου απ' τους θεούς,
κι έτσι ο φτωχός ο Έρωτας
πήρε των οματιών του
εφόρεσε ένα ύψιλον
μετά το έψιλον
και ποταμός εγίνηκε
ν' αλησμονάει τον πόνο
να δρασκελάει κάμπους βουνά
να κλαίει στις ερημιές
Έρωτα τον ελέγανε
κι Ευρώτα πια τον λένε
κι όλο κυλά κι όλο κυλά
και τελειωμό δεν έχει
κι όλο κυλά κι όλο κυλά
βάσανα αγάπης κουβαλά.
© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
