| |
Εγώ που λες τα χρόνια μου από μικρός μετρούσα
Με έρωτες μιας βραδιάς κι άλλους πιο μεγάλους
Σου είπα πως δεν μοιάζω εγώ με όσους έχεις γνωρίσει
Στο είπα πως δεν είμαι εγώ μωρό μου σαν τους άλλους
Εγώ που λες τους έρωτες τους έζησα ως το τέλος
Μέχρι να κοιμηθούνε κάποιο ξημέρωμα Κυριακής
Μέχρι να μην ακούγονται οι καρδιές μας να χτυπάνε
Μέχρι που να μην έχεις τίποτα άλλο για να πεις
Εγώ που λες τους έρωτες τους έζησα ως το τέλος
Την κάρδια τους έδωσαν μέσα της να φωλιάσουν
Κρυμμένος άλλους άφησα μέσα μου να σιγοκαίνε
Και άλλους ελευθέρωσα τα πάντα για να κάψουν
Εγώ που λες τους έρωτες τους έζησα ως το τέλος
Τα σ’άγαπω που είπαμε σπάζοντας την σιωπή
Κι αν ότι στην άμμο γράφτηκε το κύματα το σβήνουν
Ο έρωτας που ζήσαμε κάποτε ήταν εκεί
Εγώ που λες τους έρωτες τους έζησα ως το τέλος
Κι ας μπλέχτηκαν πολλές φορές τα δάκρυα στη βροχή
Κι ας ήξερα πολλές φορές πως εδώ τελειώνει ο δρόμος
Δεν άφησα ποτέ της την καρδιά μου μοναχή
Εγώ που λες τα μούτρα μου πολλές φορές έχω φάει
Και τα φτερά μου έσπασαν άλλες τόσες φορές
Μα όποιος δεν τσακίστηκε δεν έμαθε να πετάει
Όποιος δεν ερωτεύτηκε δεν ξύπνησε απ’το χθες
Εγώ είχα τους έρωτες στην καρδιά μου μέσα
Ποτέ μου δεν λογάριασα τι έλεγαν οι άλλοι
Κάθε φωτιά που άναβα πρώτος έπεφτα μέσα
Ποτέ μου δεν με ένοιαξε αυτό που θα με βγάλει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
