Σιγανοψιχάλισμα, του Σεπτέμβρη νότα
το γλυκό σου άγγιγμα, μου χτύπησε την πόρτα
Φθινοπωρινές πνοές θέλουν να με στείλουν
μακριά απ' το χθες και πλάι σου,
από σένα με γείρουν
Εσύ πνοή μου εσύ, αεράκι μου εσύ
της καρδιάς κρατάς το μαγικό χρυσό κλειδί,
στα ουράνια ταξιδεύεις παντού και πάντα λες
πως σ' αρέσει να κλέβεις, των άλλων τις ψυχές
Ανάσα μου εσύ, αεράκι μου εσύ
του παραδείσου μου είσαι όμορφο πουλί
τις βραδιές μου γίνεσ' άνεμος καυτός
στα φιλιά σου μοιάζω να 'μαι,
ξεχασμένος ναυαγός
