| |
Τις νύχτες όλα είν' αλλιώς
ο κόσμος πιο αληθινός
κι όλες οι μάσκες πέφτουν...
Τις νύχτες είναι που το φως
δεν είν' του ήλιου ευτυχώς
ψυχές και μάτια φέγγουν...
Από τον ήλιο τίποτα δεν είναι λεν κρυμμένο,
κι όμως στον ήλιο κρύβεται το κάθε απωθημένο...
Από το φως του θα κρυφτείς και δε θα τον κοιτάξεις,
μα το φεγγάρι συντροφιά το θέλεις για να κλάψεις...
Με τη Σελήνη μοναχά είσαι ο εαυτός σου
παλεύεις με τους δαίμονες, σκέφτεσαι τ' όνειρό σου...
Τα βράδια γίνεσαι παιδί και μόνος σου κουρνιάζεις,
με το σκοτάδι ωρίμασες και άρχισες να αλλάζεις...
Τις πιο ζεστές σου αγκαλιές, τα πιο μεγάλα πάθη
τα πιο γεμάτα σου φιλιά, τα πιο μεγάλα λάθη,
όλα το βράδυ έγιναν που 'ταν το φως δικό σου,
τη μέρα είσ' αντανάκλαση του περιβάλλοντός σου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
