| |
Από παιδί ταξίδευα στις θάλασσες του κόσμου
και τώρα ονειρεύομαι ταξίδια όπως παλιά.
Πάνω σε χάρτες ναυτικούς, χαράσσω ρότες.
Πιάνω λιμάνια ξωτικά όπως και τότες.
Τη μια στη Κίνα βρίσκομαι, την άλλη στο Βραζίλι,
μα με εφιάλτη με ξυπνούν, όλοι οι πνιγμένοι φίλοι.
Δάκρυ μη βγάλεις αδελφέ, το χέρι μόνο δoς μου,
πάρε το δαχτυλίδι μου, να πας στη κοπελιά.
Πες της πως ήμουν μέθυσος ή και χασισοπότης,
και η αγάπη ψεύτικη, τρέλα ήταν της νιότης.
Πες της πως την απάτησα, με μια μικρή στ’ Αλγέρι,
να με μισήσει επιθυμώ, για να ‘βρει άλλο ταίρι.
Δεν θέλω μαύρη φορεσιά, για μένα να φορέσει
κράτα το μυστικό κρυφό, μη κλάψει και πονέσει.
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
