| |
Φιλόδοξα εγω στραπαρισμένων υπερφιλοδοξιών την ύπαρξη μοιραία μοίαζει να ορίζουν, τις μέρες τις νύχτες τις πέτρες και τα σκουπίδια στα τοπία, σημεία και τέρατα αιώνιων καιρών ποτισμένων ανία και σκόνη σε στύλ κάποιας μικρής απόγνωσης, πέφτεις στις λάσπες περνάνε οι ώρες κοιτάνε οι κόρες, των ματίων σου αιώρες, λιγύζει στα ύψη βαθαίνει στην πλήξη δεν είναι το είναι, κουπί και κολύμπα μέσα στην ψύχρα αλήθεια τι είναι, δεν ξέρω αν έχεις αν έχω ψυχή..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
