| |
Πιάνω την ψυχή μου θυμωμένη,
την κλειδώνω σε ένα κλουβί.
Πετάω τα κλειδιά σε μια θάλασσα φουρτουνιασμένη.
Μείνε εκεί, βρέχει θλίψη
και προσπαθώ να σε κρατήσω ζωντανή.
Δυό φορές ο θάνατος καραδοκεί,
μια σου χαρίζω και μια κρατώ εγώ
Να ξεγελάσω την ζωή,
που στην γωνία περιμένει και δεν διεκδικεί.
Παντού κλαδιά που με σφίγγουν δυνατά,
ένας ιστός αράχνης πάνω στην καρδιά.
Πλέκει όνειρα, πονώ σε κάθε βελονιά,
στάζει αίμα, το έγκλημα παίρνει φωτιά.
Θνητές οι σκέψεις μου, κυλάνε στο κενό,
μετρώ σκοτάδια στο βυθό.
Στα μάτια μου χάος και χάνομαι σ’ αυτό.
Μείνε μαζί μου, είμαι ο άνθρωπος χωρίς Θεό.
Παντού κλαδιά, με σφίγγουν δυνατά,
ένας ιστός αράχνης πάνω στην καρδιά.
Πλέκει όνειρα, πονώ σε κάθε βελονιά,
στάζει αίμα, το έγκλημα παίρνει φωτιά.
ΝΙΚΗ ΤΑΓΚΑΛΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
