| |
| | Ίσμεν |  | | | Κι όλο βαδίζω στης ανάσας το παλμό, που με κοιτούν, τ' αστέρια σα χαμένα ενώ γυρεύω, το δικό σου ουρανό κι η ποίηση κοιτάζει σαστισμένα | | |
[align=left] [B] [I]
. . . *~* Ίσμεν *~*
Στο χαμόγελο που πάντα, αντικατοπτρίζεται
η γλυκύτητα κι η φλόγα, σα να ζωγραφίζεται
της καρδιάς σου, η ανεμώνα
που γλυκά λικνίζεται!
Κι ακούω τους σφυγμούς σου στο πιάνο
που κρατούν οι βλεφαρίδες σου
~σιγόντο~
μιας οκτάδας νότες, πιο πάνω
και στάζουν έρωτα
με γεύση περγαμόντο!
Σα καταρράκτης που πετούν τριγύρω
πράσινα, θαλασσί, κίτρινα, βυσσινί
κόκκινα και γαλάζια, φτερούγες καφετί
πολύχρωμα πουλάκια
μ' ελκυστικά ναζάκια
και ράμφη χρυσαφένια
που τσιμπούν χαριτωμένα!
Κι όλο βαδίζω στης ανάσας το παλμό
που με κοιτούν, τ' αστέρια σα χαμένα
ενώ γυρεύω, το δικό σου ουρανό
κι η ποίηση κοιτάζει σαστισμένα!
Νιώθω διαβάτης, μες το πλάνο του καμβά σου
κι έν' απαρέμφατο, "Ίσμεν", τρίζει τον ειρμό
κι αισθάνομαι καυτά τα πέταλα σου
που το γαρύφαλλο σου, με καίει ανοικτό!
. . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
ακριτας
12-01-2018 @ 18:44 | Κι όλο βαδίζω στης ανάσας το παλμό
που με κοιτούν, τ' αστέρια σα χαμένα
ενώ γυρεύω, το δικό σου ουρανό
κι η ποίηση κοιτάζει σαστισμένα!
::up.:: ::rock.:: ::up.:: | | Oλύμπιος-Θεός
12-01-2018 @ 21:52 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
