Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο παληάτσος
 Από την 'Βρέχει στις γειτυονιές του νόστου'.Καλή βδομάδα σε όλες και όλους
 
Ο παληάτσος.

( Τραγούδι για μιά συνήθη ερωτική κατάληξη.)

Όταν μού’πες:-‘Άντε γειά!’, Κυριακή αποκρηά,
σε παγκάκι είπά να κάτσω κι’είδα δίπλα μου παληάτσο,
μαύρα βότσαλα να ρίχνει μέσ’του Ζάππειου την λίμνη,
μαύρα αναθέματα, για τα μαύρα ψέμματα!

Τού’πιασα ψιλοκουβέντα, σκύψαν κι’άκουγαν τα δέντρα,
τα λεφτά σαν είχε μάτσο δεν τον έντυνε παληάτσο,
τ’ορκιζόταν:-‘Σ’αγαπώ! Αν σε χάσω θα χαθώ!’
Όμως σαν τον φίλαγε με το ψέμμα μίλαγε!

Έκλαιγε στην αγκαλιά μου..κύλησάν στα μάγουλά μου
δάκρυα και πέσαν χάμω, μαύρα βότσαλα στην άμμο,
ζωγραφιά’χαν την καρδιά σου και γραμμένο τ’όνομά σου
μ’αίμα! ..το δικό μου αίμα, που φαρμάκωσε το ψέμμα!

Έριξά τρίά στην λίμνη, το νερό θολό εγίνη
κι’απ’το πλάϊ μου ο παληάτσος χάθηκ’έμεινα μονάχος,
να κυττάζω το νερό κι’ήτανέ πιά φανερό:
-Ο παληάτσος, δυστυχώς, εγώ ήμουν...ο φτωχός!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σαν νερό ήρθα'δώ, σαν αέρας θα φύγω...
 
Κων/νος Ντζ
15-01-2018 @ 09:07
Κυλάει σαν το νερό, με τα όμορφα νοήματά του...

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΒΥΡΩΝ
15-01-2018 @ 09:40
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
νικολακοπουλος θανάσης
15-01-2018 @ 09:41
καλημέρα στο .Μ.Ελμύρα.ο στιχο σου σπουδαίο.

::up.:: ::rol.:: ::yes.::
Xristofora
15-01-2018 @ 10:18
::yes.:: Ομορφο!
ΛΥΔΙΑ_Θ
15-01-2018 @ 10:48
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
billy30
15-01-2018 @ 10:55
::up.:: ::theos.:: ::theos.::
**Ηώς**
15-01-2018 @ 11:12
φ α ν τ α σ τ ι κ ό Μιχάλη!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΚόκκινοΜαύρο
15-01-2018 @ 11:24
Παλιάτσιος εσύ, παλιάτσοι κι εμείς...
Από τη ζωή βγαλμένο, αληθινό και όμορφο!
Αναπάντεχος
15-01-2018 @ 13:34
Όταν μού’πες:-‘Άντε γειά!’, Κυριακή αποκρηά,
σε παγκάκι είπά να κάτσω κι’είδα δίπλα μου παληάτσο,
μαύρα βότσαλα να ρίχνει μέσ’του Ζάππειου την λίμνη,
μαύρα αναθέματα, για τα μαύρα ψέμματα! ::up.:: ::rock.:: ::theos.::
LA'I'KOS
15-01-2018 @ 17:40
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
15-01-2018 @ 22:18
Μιχάλη φίλε μου..κάτι τέτοιες στιγμές αγαπώ διπλά το περιβολάκι, έχει διαμαντένια σπουδάγματα , της καρδιάς στολίσματα, ροδάμια της ψυχής που μας προσφέρονται έτσι απλά, απλόχερα χωρίς κόστος και τίμημα. Να μπορούμε να γινόμαστε κάθε μέρα μια σταλιά καλύτεροι άνθρωποι, ευχαριστώ φίλε μου. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Κοσμάς Δ.
16-01-2018 @ 20:55
Πολύ όμορφο κι ευγενικό.
Σα να γράφτηκε για άλλο τόπο και χρόνο.
Μα αυτή η μεταφορά που μας έκανες είναι το ωραίο.
::up.:: ::theos.::
inokrini
17-01-2018 @ 14:36
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο