| |
Στον αέρα το άρωμά σου ανασαίνω,
με αφήνει πάλι απόψε ναρκωμένο.
Να αναφέρουν τ' όνομά σου απαγορεύω,
μα συνέχεια στα όνειρά μου σε γυρεύω.
Και είμαι εγώ φως σβηστό.
Είμαι φύλλο που ο αέρας παρασέρνει
και στην πόρτα σου απ' έξω όλο με φέρνει.
Παραισθήσεις έχω όταν σε φιλάω,
αναμνήσεις κάθε βράδυ πολεμάω.
Το μυαλό φως σβηστό.
Και δεν ξέρω τι να κάνω
όταν στα όριά μου φτάνω,
είναι το δικό μας τέλος
κι είμαι καταδικασμένος.
Και δεν έχω πια ελπίδα
από τότε που σε είδα
και με κοίταξες σαν ξένο,
τώρα πια τι περιμένω;
Και δεν ξέρω τι να κάνω
όταν στα όριά μου φτάνω,
είναι το δικό μας τέλος
κι είμαι καταδικασμένος.
Στα ίδια μέρη θα γυρνάω
και για σένα θα ρωτάω
για καιρό, για καιρό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
