| |
Στο τζάκι ανάδια και γροικώ μονο τη δίνη του βοριά τσι φυλλωσές να δέρνει
και τσι νιφάδες του χιονιού σαν το μπινίσι αερικού ο άνεμος να παίρνει.
Πόσο μ'αρέσει της φωθιάς στην αγκαλιά τση γιερημιάς τον ήχο να φρουκούμαι ,
κι’οι φλόγες τα ξερόξυλα να κανακίζου ηδονικά αθάλη πριν γενούνε.
Φυσούν ανέμοι σ’ορδινιά κι είναι το πέπλο το χιονιά στου ουρανού τα χείλη,
πέφτου νιφάδες γαλανές και χαιδεύγουνε τση γης το πράσινο μαντήλι.
Κόρη λιγνή που το χιονιά και του Γενάρη τη θωριά έχει το πρόσωπο σου,
έλα κοντά μου μια νυχτιά, ν’αθίσεις σαν τη μυγδαλιά τα ώρι΄άνθη σου ν’απλώσου.
Να σκάσει το γλυκύ μαβί να ροδαμίσει ερωντικά στσι πλοκαμούς σου απάνω,
να κάμεις το χειμωνανθό που ανθεί σε χώρες μακρινές τσ’αγάπης σου ζητιάνο.
Αχ τραμουντάνα θα γενώ και βοριαδάκι ερωντικό τσ’αθούς σου να μυρίσω,
στην αγκαλιά σου να χαθώ στη μαγεμένη σου δοχή και μέσα σου θα ζήσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
