Κλεισμένος στης σιωπής το κελί
μάτια σφραγισμένα χωρίς επαφή
πάνε μέρες μα και νύχτες σκότους
οι γύρω σου τρομάζουν,αγωνιούν
αδίστακτη η μοίρα ρόλους εκτελεί
η μέρα παρήγορη στις προσευχές
τραβηγμένη η κουρτίνα να μπεί φώς
λόγια ,λέξεις χωρίς αποτελέσματα
το ξέρω ακούς κι ας μην το δείχνεις
ματωμένη η ψυχή απο τις αμυχές
στεγνωμένο δάκρυ στα ματοτσίνορα
ακίνητο το σώμα περιπλανιέται....
αφουγράσου το βήμα των αγγέλων
σε κρατούν στην αγκάλη τους μέρες
υπάρχει γραμμή στης γής τα σύνορα
ξεπρόβαλλε ήλιος μισομουδιασμένος
χρύσωσε τα στρωσίδια του δωματίου
μην αργείς αρπάξου απο τις ακτίνες του
βγές ξανά στης επιφάνειας το χρώμα
Μεγάλος ο Θεός μας νά'ναι δοξασμένος !
Μπράβο σου Έλενα. Είπες αυτό που ήθελες να πεις με τόλμη και
παρρησία, κι αυτό κάνει την πίστη σου πιο δυνατή και είναι
σίγουρο, ότι στηρίζει θετικά το κάθε σου βήμα!!
::up.:: ::up.::
