| |
| | Η ζήση |  | | |
Η ζήση.
Από ΄ να γέροντα μαθές άκουσα την ιστορία,
μου ΄ πε να πάρω ΄ να χαρτί, να πάρω ΄ να μολύβι,
να γράψω και να στοχαστώ, ν΄ ακούσω και να λέω,
να ΄ χω και γω να τα ειπώ, να ΄ χω και γω να λέω.
Μου ΄πε πως πήγε μακριά, που ΄ταν αλλιώς φτιαγμένα,
μου ΄πε πως πήγε σε χωριά, που ΄ταν μελετημένα.
Πως πήγε σε απάτητα από ανθρώπου πόδι,
σε χώρες πήγε μακρινές που ΄ταν για όλους ρόδι.
Όλοι τους μελετούσανε ασήμι και χρυσάφι,
κι ολημερίς ζητούσανε να θρέψουν μπογαλάκι,
αυτό και γω εσκέφτηκα, μου ΄πε για τη ζωή μου,
κι άφησα την ψυχούλα μου να πάει όλη στράφι.
Οι μπόγοι μου γεμίσανε μπριλάντια και χρυσάφια,
και η ζωή μου γίνηκε βασιλική μπαλάντα,
μα πάντα κάτι έλειπε απ΄τη ζωή να γιάνει,
δεν το ΄βαλα στα σοβαρά και το ΄βαλα στη μπάντα.
Και μια στιγμή κακιά στιγμή, μου μπήκε το σαράκι,
και η ψυχή μου γίνηκε μαύρη σαν το κοράκι,
τα γιατροσόφια άχρηστα, μάγοι αλχημιστάδες,
τα πλούτη μου τα φάγανε, κι όλους μου τους παράδες.
Μια μέρα μάγισσα μικρή ήρθε να με κοιτάξει,
και η ματιά της τρύπησε τα βάθη της καρδιάς μου,
το φάρμακό της βάλσαμο έπεσε στην ψυχή μου,
αγάπησα και έγιανα για όλη τη ζωή μου.
Φτωχός πια τώρα τριγυρνώ με μια ζωή γεμάτη,
τα πλούτη πια δεν τα θωρώ, μα μόνο την αγάπη,
όσα φλουριά κι αν μου ΄δινες , δεν ματαγυρίζω,
χάρισμά τους όλ΄αυτά και φίλο μου σε ορίζω.
Αρρώστια για τον άνθρωπο, είναι το χρήμα μόνο,
κι αυτοί που το μαζεύουνε δε θα ΄χουν ποτέ τους χρόνο,
ν΄αφουγκραστούν στα διπλανά, τ΄έχ΄η ζωή να δώσει,
και να ΄ν΄αυτή που τα κερνά, αυτή που θα πλερώσει.
Τα υστερνά στον άνθρωπο, είναι που φέρνουν γνώση,
αυτά που καλοσκέφτεσαι σαν έχουνε περάσει,
εκεί γροικάς το λάθος σου, εκεί γροικάς το είναι,
κι όταν η σούμα σου θα βγει, θα δεις αν έχεις χάσει.
Μ΄αν το σκεφτείς, απόμακρο θα είναι το γκουβέρνο,
γιατί το αποτέλεσμα, δε θα μπορείς ν΄αλλάξεις,
τη φορεσιά που έφτιαξες, αυτή θα κουβαλήσεις,
στα υστερνά τα χρόνια σου, πως έπραξες θα πράξεις.
Όλα τα καλοσκέφτηκα και μου ΄μεινε γινάτι,
μόνος μου να τα κρατώ, μου είναι αμαρτία,
τα λόγια αυτού του γέροντα, μ΄όλους να τα μοιράσω,
κι έτσι όπως τελείωνε μου ΄πε τα παρακάτω:
Άμα το θέλεις γυιόκα μου πολύ για να πλουτίσεις,
κάμε την καρδούλα σου πουγκί να τη γεμίσεις,
γιατί όσα χρυσά και αργυρά στην τσέπη σου κι αν βάλεις,
χάρη στην καρδούλα σου, ποτέ σου δε θα κάνεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Κων/νος Ντζ
28-01-2018 @ 19:35 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
28-01-2018 @ 19:42 | Καλησπέρα Μιχάλη !! ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
28-01-2018 @ 20:08 | εκεί γροικάς το λάθος σου, εκεί γροικάς το είναι,
κι όταν η σούμα σου θα βγει, θα δεις αν έχεις χάσει.....διδακτικότατο Μιχάλη!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
