| |
Είναι στιγμές που νομίζω ότι είμαι νεκρός.
Σαν να μην ζω την ζωή μου
σαν να βλέπω μια σειρά στην τηλεόραση
και να έχω πιστέψει ότι είμαι μέρος της.
Και μου έρχεται να κλάψω
και κλαίω, αφήνω τα δάκρυα να τρέξουν,
δεν κρύβω τίποτα.
Και θυμάμαι όλες τις όμορφες στιγμές
αυτές που έζησα κι αυτές που έχω φανταστεί ότι ζω
όλες τις όμορφες στιγμές που δεν είχα, αλλά θα ήθελα να έχω.
Μακάρι να ήξερα που είσαι.
Μακάρι να ήξερα τί είναι σωστό και τί λάθος.
Μακάρι να είχα την ψυχραιμία των δυνατών
να ταιριάξω τα βουνά με την θάλασσα
αλλά έμαθα μόνο να κολυμπώ και να σκαρφαλώνω
στη θάλασσα και στο βουνό.
Δεν έμαθα ποτέ να βουτάω ψηλά
να σκαρφαλώνω σε βάθος.
Το μόνο που ξέρω είναι πώς χαμογελάς.
Και κάθε φορά που σε θυμάμαι, να με κοιτάς ενώ φεύγω
από την πόρτα σου
θυμάμαι μόνο το χαμόγελο σου
και θέλω τόσο να έρθω πάλι να το βρω
να αγγίξω τα χείλια σου.
Είναι τόσο κακό αυτό;
να ακούσω το γέλιο σου να μυρίσω το δέρμα σου
Μην φοβάσαι, μην με φοβάσαι
υπάρχουν πολλά να σου δείξω που δεν σου έδειξε κανείς.
Ο κόσμος καταρρέει γύρω μας
αλλά εμείς, μπορούμε να μείνουμε όρθιοι μέσα στα βλέμματά μας.
Ο κόσμος μικραίνει, το ξέρεις;
Αλλά πόσο μεγάλος μοιάζει όταν είσαι εδώ.
Κόκκινο κρασί ρέει, ρέει..
ο κόσμος καταρρέει
κι εμείς, όσο ποτέ σαν ξένοι
ερωτευόμαστε κάθε βράδυ...
γιατί αυτό ξέρουμε να κάνουμε.
Δεν μάθαμε τίποτα περίεργο.
Να το θυμάσαι...
Τα λουλούδια δεν μυρίζουν το χειμώνα.
Αλλά ο κόσμος είναι γεμάτος αρώματα.
Αρώματα και χρώματα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
