| |
Ωραία αφορμή μου έδωσε η μέρα:
Άνοιξαν τα ανθάκια τα ματάκια τους και προχωρήσαμε ως τον κρεμαστό κήπο
της αόρατης Βαβυλώνας.
Κράτησα το χέρι σου, έλαμπες σαν ορυκτός αδάμας που εργάστηκε επάνω του ο πολυκύμαντος έρωτας.
Τι σημαίνουν οι ώρες όταν δεν μιλάμε, όταν η σιωπή είναι ένας πύργος απ’ όπου μας πολεμάει η θλίψη;
Και η κακότροπη ανάγκη, που στριμώχνει τις επιθυμίες μας σ’ ένα αδιέξοδο βήμα
προ μηδενός προσανατολισμού- τι είναι;
Κοντά μου σε νιώθω: τοκίζεις τα αισθήματα και είναι σαν εκείνα ποτέ να μην έπαψαν
να μας δεσμεύουν..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
