| |
Και γίνομαι δράκος
Ανακυκλώνομαι. Κάθε νύχτα. Ιδία βούληση.
Σάρκα, οστά και νερό. Φλόγωση, στράγγισμα.
Αναπλάθομαι ψυχής μνεία, επιθυμία.
Γίνομαι άναστρος ουρανός για σένα εντεκάχρονη
ξανθή, με τις πλεξούδες και τα γαλάζια κορδελάκια.
Να πετάξεις μέσα μου να στήσεις τα αστέρια
στα δικά σου παρτέρια για την γιορτή σου.
Και γίνομαι θάλασσα Πεντηκοστής, να βουλιάξεις
γυμνή δεκαπεντάχρονη με άγουρο στήθος
να δροσιστείς αφού γευτείς την γλύκα.
Και γίνομαι Αυγουστιάτικο μελτέμι, μπαίνω
απ το παράθυρο σου το ανοικτό, ανεμίζω
το ολόλευκο σου νυχτικό και σε χαϊδεύω.
Και γίνομαι έρωτας, μέλισσα, ρουφώ το νέκταρ σου
και γίνεσαι γυναίκα «σ΄ αγαπώ» σε άγριο θείο οργασμό.
Και στάζω αίμα, γίνομαι βάλτος, στάσιμο νερό
και εσύ νούφαρο που αργοπεθαίνεις
στην καταδίκη της γραμμένης ακινησίας.
Και γίνομαι δράκος, σε καταπίνω και σέρνομαι
στο βυθό μου να κοιμηθώ πολτός, ξανά να έρθει
η άλλη η βραδιά να ανακυκλωθώ και να με αναστήσω.
Να μπερδέψω την κατεύθυνση των ψεύτικων
ψυχών στα επικηρυγμένα δι ευχών.
Ανακυκλώνομαι. Κάρβουνο και λιβάνι και τιμωρός
άγιων φρούδων εραστών. Και περιμένω την κλήρωση σου.
Την σειρά σου να περιμένεις. Δεν θα αργήσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
