| |
Ήρθες και πάλι στ'ονειρο μου χθες το βραδυ
μ'εν'ασπρο φόρεμα και τα μαλλιά πλεγμένα.
Τα δυό σου χέρια σ'ασπρο σάλι τυλιγμενα
και τα δυό μάτια σου,φωτιές μες το σκοταδι.
Ήσουν γλυκιά και ποθοστάλαχτη όπως πρώτα
Τότε που η φλόγα της καρδιάς σου σ'ειχε καψει
Που ένα άγγιγμα μπορούσε να σ'αλλαξει
και του κορμιού σου να ανάψει όλα τα φώτα
Την αγκαλιά μου άνοιξα για να σε κλείσω
με μια λαχτάρα, απ'τα μύχια μου βγαλμένη
Και την καρδιά μου να σκιρταει αλαφιασμένη
στην προσδοκία πως ερχόσουν πάλι πισω.
Μα'συ προσπέρασες σα να'μουν ένας ξενος.
Δεν είπες τίποτα, δε γύρισες το βλεμμα.
Κι'εγω που ένοιωσα πως όλα ήταν ψέμα
Ξύπνησα πιότερο απο το πριν χαμενος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
