Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κλωθοῦς κατάρα
 
Σκιές του Άδη ἐσπένδετο, σκόλη του θέρους μέρα,
ανάμεσα σ’ Αχέροντα και του Ταινάρου στέρνο.
Άρα την παρουσία τους αναζητά ή θρώσκει,
τρέμοντας στο αδυσώπητο του γήρατος το σκότος;
Γρικά την πένα να τρυπά την μυζηθρένια σάρκα
να ρέει νιώθει πορφυρό τ΄αίμα του Δροσουλίτη.
Ποιος ξέρει αν μακρύτερα ταξίδεψε απ το πριν
κι αν ή Οδύσσεια του ήτανε μονάχα ένας μύθος.


-Εκτίμηση δεν εκτιμά, κι ίσως Κλωθοῦς κατάρα,
φορτώθηκε στη γέννα του να βολοσέρνει εντός του.
Με Σκύλες και με Χάρυβδες με μύριες Σειρήνες
σε συμπληγάδες να πουλάν Λωτούς με το ταγάρι.
Με Κίρκες που επτά χρονιές γουρούνια τους συντρόφους
μεταμορφώνουν και κρατάν εκείνον εραστή.
Εύκρατες στράτες προτιμά, παρ' άλλες να παρέλθει ,
που πορπατούντε δύσκολα στα δύσβατα των Nούδων.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Eμείς δεν βουλώνουμε τα' Ⓐυτιά μας σε Σειρήνες, τις ρίχνουμε στο κⒶτⒶστρωμⒶ και τις γλεντⒶμε © ® †
 
ΛΥΔΙΑ_Θ
01-02-2018 @ 00:55
Καλό μήνα Μανούσο !!! ::theos.:: ::hug.::
Mπουρμάς
01-02-2018 @ 01:00
Καλό Κουτσοφλέβαρο σε όλους!
heardline
01-02-2018 @ 01:05
Ιδίως σε κουτσούς ε;;;

Δικό σου ρε θηρίο;;
Άηχος
01-02-2018 @ 02:10
Μ' εντυπωσίασε η γραφή σου!!!
Εκτός της γνωστής ΝουΔου δεν γνωρίζω άλλους Νούδες,
αλήθεια μπορείς να μου πεις τι είναι οι Νούδες;
::up.:: ::up.::
Mπουρμάς
01-02-2018 @ 02:24
Νους. Πλυθ. Νούδες
Αρετη Ζ.
01-02-2018 @ 10:47
Καλό μήνα!!
::up.:: ::up.::
pennastregata
01-02-2018 @ 11:51
Έχει ρυθμό εσωτερικό! ::rol.::
Άηχος
01-02-2018 @ 19:54
Χα χα ... ο πληθυντικός του νου στην ονομαστική. Οι νοι δηλαδή,
Δεν θα το φανταζόμουν ποτέ αν δεν το έλεγες!!
Ευχαριστώ!

::wink.::
Mπουρμάς
01-02-2018 @ 20:53
Κι όμως σε λυπάμαι ρε Δροσούδη. Και να θες δεν μπορεις να κάνεις αλλιώς.

Καταραμένη αρρώστια!
Mπουρμάς
01-02-2018 @ 22:01
Φόρεσε η αγάπη μου τα μαύρα ρούχα πάλι.
Και έβγαλε του έρωτα τα λαμπερά φτερά.
Μου έγινε η νύχτα μου και τ' όνειρο μια ζάλη.
Μακάρι να με ξύπναγες με δυο ζεστά φιλιά.

Ήταν η φαντασία μου που σου 'δωσε αξία?
Ή μήπως η ανάγκη μου ν' αγαπηθώ πολύ?
Τα πάντα όμως κάηκαν, μιας μοναξιάς θυσία..
Που μέσα μου μεγάλωσε του πόνου το καρφί.

Κι η μοναξιά γελάει πάλι...
Κι εγώ σε ψάχνω μα δεν υπάρχεις..

Ξενύχτησα τη θλίψη μου μήπως και με αφήσει.
Τα λάθη και τα πάθη μου να φύγουν πριν χαθώ..
Μα ο έρωτας δεν θέλησε έτσι απλά να σβήσει..
Δεν ήτανε στο χέρι μου όρθιος να σταθώ.


Κοσμάς Δ. © 01-02-2018 @ 17:00
Μυλόπετρα
02-02-2018 @ 18:02
::oh.:: ::oh.:: ::oh.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο