| |
Κι ήταν η αγάπη Χίμαιρα
που λέει και το τραγούδι
κι εσύ το γνώριζες καλά
κι εσύ το έβλεπες μέσα
απ' τα διάφανά σου μάτια
αυτά τα μάτια που ξετυλίγουν
ουρανούς
που καθρεφτίζουν τ' αστέρια
και τα βυθίζουν στα σπλάχνα
της ατέρμονης σιωπής.
Κι είν' η ζωή άδεια από ψυχή
άχρωμα ρομπότ στους δρόμους
περπατούν
μηχανικά όλα
ήδη πεθαμένα πριν ταφούν
μα εσύ έχεις τη σπίθα
στη γη μου ανάβεις πυρκαγιά
κι εγώ αφήνομαι εντός της
μα δεν καίγομαι
αντιθέτως μεταμορφώνομαι
από αδύναμο παιδί
σε πελώριο δράκο
τίποτα δεν μπορεί να με κάψει
τίποτα να με νικήσει
αφού μ' αγαπάς.
Στη σκέψη μου γυρίζουν συχνά
τα πιο δικά σου λόγια
άνοιγες τη ψυχή αργά μπρος μου
κι εγώ μάζευα τα φύλλα της
και τα 'κρυβα κάτω απ' το μαξιλάρι
για να μπορώ να σε νιώθω
να σε καταλαβαίνω
και μέσα απ' τα όνειρα να σε μαθαίνω.
Τι σήμαινες για μένα
ίσως ποτέ να μην στο πω
βλέπεις έχω κι εγώ κάτι
απ' τον δικό σου εγωισμό
μα κοίτα μέσα μου
πιάσε την καρδιά μου
και νιώσε τη να χτυπά
στο ρυθμό της φωνής σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
