| |
Τα τείχη των Ιδεών
άδοξα χαλάσματα, σκόρπια
σε νεκρούς προμαχώνες ...
Γέρνουν Τα Λάβαρα στον βωμό
των ξεπουλημένων Οραμάτων,
Κι είναι νωρίς, ο πόλεμος
δεν τελείωσε ακόμα ...
Στην φωνή του ανεκπλήρωτου
τα όνειρα θεριεύουν
κι η Ψυχή σαν αγρίμι
γδέρνει το πετσί της ...
Τρίζει Η Αλήθεια μέσα
από τις κάλπικες υποσχέσεις,
Και Η Αιώνια Δικαιοσύνη εγείρει
τις κοιμισμένες συνειδήσεις του κόσμου ...
Στα σκουριασμένα σώματα
το αίμα κοχλάζει
Κι είναι ο φόβος που τρομάζει
τους εφιάλτες μας και μας ξυπνούν ...
Μες στον κουρελιασμένο Ορίζοντα
Σπίθες Ανατέλλοντος Ηλίου
ζεσταίνουν τα παγωμένα μας δάκρυα ...
Πίσω απ' τα γκριζόμαυρα σύννεφα
θύελλα ουράνιου τόξου
προσμένει τα χρόνια μας
να τα χρωματίσει ...
Μες απ' τις στάχτες του μάταιου
γεννιούνται οι επαναστάσεις ...
Στο Φως μιας χαρισμένης μεταμόρφωσης ...
Χτίζονται ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ...
- © Μαρία Νάντη -
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
