| |
Το παράπονό μου.
Βρήκα κι εγώ την αφορμή να γράψω τον καημό μου
σαν κόμπο, το παράπονο, που έχω στο λαιμό μου.
Νομίζετε ασήμαντο ως θέμα είμαι τώρα
μα όλους σας λίγο πολύ, σας πέρασε, σαν μπόρα
Αξίζει αναγνώστη μου λίγο να με διαβάσεις
πριν τα κα(η)μένα χάλια μου κι εσύ να δοκιμάσεις.
Οικτίρω την αφέντρα σου και εύμορφη κυρία
και θέλω στην κατάντια μου, να χω μια μαρτυρία :
Μαύρη με έκανε η κυρά, κι είναι η ψυχή μου μαύρη
και δίκιο απ’ την πάρτη της, καμία μας δεν θά ‘βρει.
Αβίαστα με παρατά και φεύγει από κοντά μου
χωρίς καμιά παρηγοριά που βράζω στα ..ζουμιά μου .
Μόνη τσουρουφλιζόμουνα με την κυρά απούσα
και μάταια την περίμενα, όσο κι αν φωνασκούσα.
Ήταν στημένη ολημερίς μπροστά σε μια οθόνη
και έγραφε ποιήματα με ύφος σαν παγώνι
Αισθάνομαι ταλαίπωρη και κακοποιημένη
και -λές και έφταιγα εγώ-, και συκοφαντημένη !
Κι όταν εσύ νευρίαζες δικαίως για το κρίμα
με πάσαρε σαν ένοχο εξιλαστήριο θύμα.
Βάσανο καθημερινό, φαρμάκι στο κανάτι,
δεν μού ‘φταιγε το μάτιασμα, μα μού ‘φταιγε το ..«μάτι»
Μου φταίγαν τα ποιήματα που την κυρά κρατούσαν
μακριά μου, κι αμελέστατα όλα καθυστερούσαν...
.........
Αχ ! τέλειωσα, ξεσπάθωσα, κι εγώ σου τα 'πα όλα
-ξέρεις είμαι η άμοιρη καμένη ..κατσαρόλα !….
Μαύρη είμαι, μαύρη φίλε μου και μαύρη μου η ζήση
κι αν με διαβάζεις τώρα δά, πάλι μ’ έχουν *αμήσει….. (μαυρίσει)
Υ.Γ.
Galanta, μην χασκογελάς, έχεις και σύ ευθύνη,
για χάρη σου, νοικοκυριό κανένα δε θα μείνει !….
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
