| |
Η καταμετρηση αρχισε ...
νεκρος ο Χρονος σταζει σκαλια στην μαυρη καπα του
μα προλαβε κι αφαιμαξε το σκοτος
ανεσπερο το φως
φεγγει στους ταφους μας
Οι νυχτεριδες αφησαν τα καμπαναρια
και απαιτουν να οδηγουνται απο ανθρωπους
μπροστα αυτοι ...
σαν εκκρεμει ...
ο απεθαντος Χρονος
Τ' ασαρκο πνευμα του
προσπαθει να ξαναμετρησει με αντιθεσεις
μα το σκοτος ενδημει μεσα μου
Η Μνημη εσπασε τ' αριθμηταρι του και σεργιανιζει
την απουσια της ραντιζω με απουσια φωτος
να εμφανιστουν τα προσχεδια πινάκων
απο τις γοργοφτερες εσωτερικες Φημες
καθως ενσαρκωνονται οι λεπτομεριες
για να τραφει η Αγαπη
και το πνευμα Του
Εκεινη την στιγμη σκιρτα η ψυχη
σαν ψίχα διαφευγει μετακινωντας δογματα
Ανταρτικο ετοιμαζει με την Ζαλη που πλαναται
επαψαν οι καινουργιες μερες
μοναχα σιωπες...
μακριες...
μα καιροφυλαχτουν ν' αναδυθουν στιγμες
που ο Χρονος φροντιζε μισονεκρες.
Ο τρυποκαρυδος τελειωσε την φωλια του
διπλα απ' το μπαλκονι μου , μαζι με το μικρο φερετρο του
το βιογραφικο του , το αφησε στην μπαλκονοπορτα μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
