| |
Μες το άδειο μου σπίτι
επέστρεψα πάλι
με καπνό στα πνευμόνια
και αλκοόλ στο κεφάλι
Δεν μπορώ να μιλήσω
και μπερδεύω τις λέξεις
Στο κενό του μυαλού μου
αντηχούν και οι σκέψεις
Πως να διώξω τα δάκρια
απ τα υγρά μου τα μάτια
Τατουάζ έχεις γίνει
στις καρδιάς τα κομμάτια
Χαρακώνει την μνήμη μου
της μορφής σου η εικόνα
και κολλάει το μυαλό μου
όπως κολλάει η βελόνα
Στο παλιό το πικάπ
με δισκάκι βινύλιο
Έχει ξεφτίσει κι αυτό
σαν το δικό μας ειδύλλιο
Προσπαθώ να θυμάμαι
την γλυκιά μυρωδιά σου
Δεν ξαπλώνω απο τότε
στη πλευρά τι δικιά σου
Το δικό σου αγκαλιά
έχω το μαξιλάρι
Εκλιπαρώ τον Μορφέα
νά'ρθει και να με πάρει
Μα αργεί και τη νύχτα
σαν βρικόλακας μοιάζω
Τριγυρνώ στα χαμένα
και μπουκάλια αδειάζω
Και θαρρώ δεν θ'αργήσω
ν' ανταμώσω το Χάρο
Στα σκληρά το'χω ρίξει
κι έχω γίνει φουγάρο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
