| Με μία στάση σώματος
σαν να ζητά συγγνώμη
Μετρά τις μέρες του απ´ το τέλος
και ξέρει ότι πια δεν θα ´χει γνώμη
Τώρα πια που όσοι μιλούν μοιάζουν παράφωνοι
Τώρα πια που παρηκμάζουν στα κορμιά τους
Όσοι γέρνουν ή γερνούν για χρόνια διάφανοι
Ευχήθηκαν να πέθαιναν μαζί με τα όνειρά τους
Να έρθουν φίλοι, συγγενείς
συγγενείς- σαν καραβάνι.
Κι ακόμα θέλει ένα τρόπο
και κάτι που ν' αξίζει να πεθάνει
Τώρα πια που όσοι μιλούν μοιάζουν παράφωνοι
Τώρα πια που παρηκμάζουν στα κορμιά τους
Όσοι γέρνουν ή γερνούν για χρόνια διάφανοι
Ευχήθηκαν να πέθαιναν μαζί με τα όνειρά τους
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|