| |
Η ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ
[ Ιλαροτραγωδία σε 5 Σκηνες ]
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
Η ΕΙΣΟΔΟΣ
Τις κατινιές και τις ψευτιές του κόσμου εβαρέθηκα,
και μ΄οδηγό τον Ονειρο, εν παραδείσω βρέθηκα.
Τι είδα, και τι άκουσα, ευθύς θα ιστορήσω
κι αν 'πήτε πως αμάρτησα, συγγνώμη θα ζητήσω.
Στην πόρτα βρήκα πράγματι-ως λέν- τον άγιο Πέτρο,
και δίπλα, ένας, την ψωλή μετρούσε,μ' ένα μέτρο.
Ζητούσε δε, να είν' αυτή, πάντα, εν πλήρη στύση,
κι όριζε ούτω την σκηνή, που ο καθείς θα στήσει.
Με άλλα λόγια δηλαδή, όλους τους ψωλαράδες,
τους βάζει να 'ναι μακριά απο τους Δεσποτάδες.
Πηδιούνται, θα μου 'πείς, κι αυτοί; Ισως.Αυτός θα ξέρει.
Φοβάται,μήπως μερικοί, βάλουν στους πρώτους χέρι.
Θα έφθασε στην χάρη του, καμιά απανταχούσα,
πως κάποιος εις την σύνοδο, εδήλωσε...παρούσα!
Μόλις τον επλησίασα, δειλά, κι απορημένος:
-Eσύ [ μου λέει ] πέρασε, δεν είσαι πεθαμένος.
Ενίοτε, δεχόμαστε, εδώ, και επισκέπτες,
τα μάτια σ' όμως ανοιχτά, γιατ' έχουμε και κλέπτες.
Την πύλη, καθώς πέρασα, κι ενω κοιτούσαν όλοι,
έψαξα εις την τσέπη μου,..πάει το πορτοφόλι!
Την φτιάξη την ανθίστηκα, κι είπα να το ζητήσω,
όμως εσκέφτηκα ευθύς, πως έτσι..θ' αμαρτήσω.
Ενιωσα, όπως ναυαγός, μέσα σε τρικυμία.
Να είσαι σε Παράδεισο και να μην έχεις μία!
Εις την απελπισία μου, σκέψη έκαμα, πρώτη,
να πάρω λίγα δανεικά, αν 'βρώ, κάνα Δεσπότη.
Θε να μου δώσει, σκέφτηκα, αυτός, το δίχως άλλο.
Ηξερα, οτι διατηρούν..κομπόδεμα μεγάλο.
Ρωτώ, κάποιον, στο δρόμο μου: Πού είν' οι Δεσποτάδες;
-Κοίταξε εις τους πούστηδες, ή στους κoλομπαράδες.
Μένουν, σε μέρη-ευτυχώς-όπου δεν είναι όμορα.
Αν ήταν, θα ζηλεύανε ...τα Σόδομα και Γόμορα!
Συνεχίζεται...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
