| |
Κρυμμένες θλίψεις σ' ένα τάγμα πεζοπόρων
ληγμένα όνειρα σε άφθαρτο κιτάπι
με αντιφεγγίσματα δεν σώνεται η αγάπη
και ας σου τάξαν διμοιρίες μισθοφόρων
Φεύγαν τα νιάτα στις παλιές διαδρομές σου
τις ανημπόριες σου ανακάλυψα στα ύψη
το κάθε δάκρυ σου ξεφόρτιζε τη θλίψη
μα διαχέονταν οι λύπες στις γραμμές σου
Πως να σταλάξουν ροδανθοί στα κοιμητήρια
μ' άγρια νύχτα, που οι ψυχές έχουν λακίσει,
είναι το γέλιο σου αιματόφυλλο στη δύση,
και τα φιλιά σου του καημού τα θυμιατήρια.
Τομές σημάδια, των ομφάλιων μας λώρων
θα σβήσουν λέγαν μ' ένα φύσημα του ανέμου,
μη περιμένεις να' ρθει τέλος του πολέμου
και ας σου τάξαν διμοιρίες μισθοφόρων
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
