Κοίτα τον ήλιο που ξεπρόβαλλε και σήμερα
βγάλε την πάχνη απο του μυαλού το δρόμο
μην αφήνεις να σε καταπίνει η άγρια χίμαιρα
συλλάβισε και φτιάξε της ζωής σου τον τόμο
άκουσε το μουγκρητό του κυμάτου στ' ανοιχτά
σφαδάζει στης δικής σου θάλασσας το γαλάζιο
εκεί που κι η μνήμη σου τριγυρνά κι αλυχτά.....
και ζωγραφίζει πορτραίτα σαν τον Καραβάτζιο
δες τη λάμψη φωτός που ξεχύνεται στο δωμάτιο
άστην να ζεστάνει την ακίνητη πλευρά στο σώμα
ναί ξεπληρώνεται με πόνο της ζωής το γραμμάτιο
και η φρίκη ξεπλένει με χολή το ξερό σου στόμα
βουρκωμένα τα μάτια σου κατακόκκινα και θολά
που τάχα ταξιδεύεις χωρίς κανέναν προορισμό ?
πιόσιμο το νερό στο ρυάκι του σήμερα και κυλά
σφήξε το χέρι ,πές καλημέρα χωρίς ψυχής βρασμό !
βουρκωμένα τα μάτια σου κατακόκκινα και θολά
που τάχα ταξιδεύεις χωρίς κανέναν προορισμό ?
πιόσιμο το νερό στο ρυάκι του σήμερα και κυλά
σφήξε το χέρι ,πές καλημέρα χωρίς ψυχής βρασμό !