| |
Σ’ ένα άδειο καφέ
Σ’ ένα άδειο καφέ, μ’ ένα εσπρέσο στο χέρι
αναμμένο κερί και σβησμένο τ’ αστέρι
του τσιγάρου ο καπνός, να μου κλείνει τα μάτια
και στο φως του κεριού, ένα παζλ κομμάτια.
Σ’ ένα άδειο καφέ, μοιρασμένα τα λόγια
παγωμένες στιγμές και βουβά τα ρολόγια
ποιο κονιάκ, ποιο κρασί, θα μεθύσει τ’ αγέρι
στην πιο κάτω στροφή, να σε βρει, να σε φέρει;
Βρέχει δάκρυ η ζωή
αλμυρίζει το χώμα
σκουριασμένη η φωνή
πώς να βγει απ’ το στόμα;
Βρέχει δάκρυ η ζωή
και σε ψάχνω ακόμα.
Σ’ ένα άδειο καφέ, ποιος γελάει, ποιος κλαίει
ποιος με παίρνει αγκαλιά, ποιος τα λόγια σου λέει;
Ποια γυμνή αυταπάτη, να μου ντύνει το ψέμα
κι όπου βλέπω με βλέπει το δικό σου το βλέμμα;
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
