Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Άρπυιες
 Πρωινές σοφιστείες. Στην Έλισσα, απ'όπου και η έμπνευσις
 
-Τι φοβάσαι Αελλώ;

-Το χρόνο.

-Τα ίχνη δε γλιστρούν από το πρόσωπο και τις παλάμες

αρκεί να οσφραίνεσαι το χώμα, πριν τη βροχή
και θα μπορείς να επιστρέφεις.

Λύσεις υπάρχουν. Τι φοβάσαι Αελλώ;

...

-Την Κελαινώ, με το σφουγγάρι στα χέρια.

-Τότε προχώρα, σε χάρτη απάνω και μπροστά.






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

BonnieJo-balistreri
 
fatva
16-07-2006
Πολύ δυνατό!
ARGY
16-07-2006
Μου θύμισε αρχαία τραγωδία. Μ΄άρεσε... Καλησπέρα σου.
enpl0
16-07-2006
" ε μωρέ πλειάδες..αργοναύτης είμαι και γώ , " ..μπράβο σου;)
annaΤi
16-07-2006
....και μην κοιτάς πίσω... :) Ωραιότατη Γιαννιό μου... μ' άρεσε το τοπίο που αφήνονται τα ίχνη, πολύ!!!!! και το "αρκεί" σου.... τόσο πικρά, σαρκαστικό...
Γιώργος_Κ
16-07-2006
Την Ελίζα θα ήθελα να την γνωρίσω., πραγματικά! Το ποίημα κωδικοποιημένο, τόσο που θέλει καθαρό μυαλό και διαύγεια ψυχής για τα παιρεταίρω! Καλό σου βράδυ!
BonnieJo
16-07-2006
Πολύ καλησπέρα σε όλους.Α ρε Αννιώ,α.
MAKHS KAURISMAKHS
16-07-2006
έτσι είναι Ιωαννάκι τα ίχνη επικάθονται, επιστρέφεις πάντα αλλαγμένος από τους χάρτες ή την προσδοκία χαρτών και πορειών προς τα μπρος.....εξαιρετικό το ποίημα και πάρα πολλά ευχαριστώ για την αφιέρωση η οποία με τιμά και ανταποδίδω την καλή διάθεση!!!:) :)
vas
16-07-2006
εγώ το είδα σαν εικόνα... κάτι φτερά μελαγχολικά, βαριά σαν σιδεριές, πάνω στην Αελλώ να την βυθίζουν οι άνεμοι...
BonnieJo
17-07-2006
Μωρέ ας τη βυθίζουν οι άνεμοι κι ας είναι το μόνο που τη βαραίνει τα φτερά!Αν και εδώ που τα λέμε μία δαιμόνισσσα τ'ανέμου και να τη βυθίζουν οι άνεμοι;Θα τους είχε απολύσει :-) Έλισσα, είναι ο φόβος του να μη μπορείς να γυρνάς στο κουκούλι, την ασφάλεια του γνώριμου, η ανάγκη του παιδιού για αγκαλιά. Μερικές φορές όμως ο δρόμος που μας έφερε ως ένα βαθμό εδώ που είμαστε, δεν είναι ο πιο ενδεικτικός για εκεί που θέλουμε να φτάσουμε, ή καλύτερα γι’αυτό που θέλουμε να γίνουμε. Μετά την απόφαση, ο φόβος μετατρέπεται σε ανάγκη για συνέχεια, γνώση και δέος μπροστά στη νέα πορεία. Πολύ καλημέρα μας!
seizeTHEday
02-08-2006 @ 05:17
Καλός μας ήρθες Αύγουστε!
Καλή σου μέρα και καλό μήνα!
::smile.::
BonnieJo
02-08-2006 @ 14:31
Καλήσπέρα και σε σένα!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο