| |
Καταμεσήμερο με βρίσκει
να παλεύω με αναμνήσεις
έρχεται απόγευμα και πάλι
πάει να σπάσει το κεφάλι
κι αν πιάσει η νύχτα τι θα κάνω
με ένα ποτό και ένα τσιγάρο
θα ρθει η αυγή για να με βρει
να κλαίω σαν μικρό παιδί
Και πάλι εκεί θα γυρίζει
το μυαλό και θα με βρίζει
η καρδιά που σε γυρεύει
απελπισμένα σε ικετεύει
πριν κλείσεις πίσω σου την πόρτα
άφησε ανοιχτά τα φώτα
φως να βλέπω για να μπαίνω
που και που για ν ανασαίνω
Μη με κοιτάζεις ουρανέ που χαμήλωσα το βλέμμα
είναι για να μη δει τα μάτια μου κλαμένα
ρίξε βροχή όλα να γίνουν ένα
καρδιά και ψυχή σε εκείνη όλα δοσμένα
Κι αν έρθει να με βρει
δείξε της το δρόμο μην αργείς
ποτέ δεν είναι αργά η αγάπη ξέρει να συγχωρά
[align=center][B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
